Opinia na temat książki Dom z papieru

"Dom z papieru" opowiada o miłości do książek, która staje się pasją i zamienia w... szaleństwo i obłąkanie.
Czy literatura może być niebezpieczna?...

Z opowiadania narratora - profesora literatury na uniwersytecie Cambridge, poznajemy sylwetkę Carlosa Brauera - miłośnika literatury, niestrudzonego kolekcjonera książek, który swoje mieszkanie w całości przeznaczył na bibliotekę. Wydaje nam się, że mamy do czynienia z zagorzałym pasjonatem, namiętnym czytelnikiem i znawcą tej dziedziny.
Zgłębiając dalej historię Brauera okazuje się, że człowiek ten został ogarnięty istnym literackim szaleństwem, jego zamiłowanie wymknęło się spod kontroli. Przykry incydent, kiedy podczas pożaru spłonęły jego zaktualizowane katalogi książkowe, wywołał w mężczyźnie głęboką frustrację i załamanie i pchnął go do podjęcia niesamowitej decyzji...
Carlos Brauer sprzedaje swój dom, oddaje część pieniędzy jako spłatę zobowiązań i wraz ze swoimi ogromnymi zbiorami literackimi liczącymi około 20 tys. książek przenosi się do Urugwaju, gdzie nieopodal miejscowości La Paloma, na wydmach pomiędzy jeziorem i oceanem, buduje z pomocą wynajętego murarza chatę z książek, w której zamierza zamieszkać. Ów tytułowy dom z papieru okazuje się być nadzwyczaj trwałą budowlą, a kolejne woluminy połączone zaprawą murarską potrafią z zaskakująca skutecznością oprzeć się żywiołom.
Dom z papieru przetrwałby z pewnością jeszcze przez kolejne lata, gdyby nie jego właściciel. Pewnego dnia Carlos Brauer zostaje poproszony o zwrot pożyczonego egzemplarza powieści Josepha Conrada "Smuga cienia". Bohater postanowił odnaleźć wolumin wśród książkowych "cegieł", ale poszukiwania te doprowadziły ściany domu do kompletnego zniszczenia.

Co stało się dalej z Carlosem Brauerem? Jaki jest jego związek ze śmiercią pewnej pani profesor z Cambridge - Blumy Lennon, która pochłonięta lekturą poezji Emily Dickinson zginęła pod kołami samochodu?

"Dom z papieru" to bardzo ciekawe opowiadanie, jego zaskakująca miejscami fabuła niesie w sobie głęboką wymowę. Lektura tej niepozornej, wydawać by się mogło, książeczki zwraca nam uwagę na ogromną rolę literatury w życiu człowieka, jej wymowę, trwałość i niezniszczalność drukowanego słowa pomimo różnych zawirowań i burz. Książki stanowią solidny fundament, budulec, który jest wytrzymały i niezniszczalny, jeśli człowiek sam go nie unicestwi. Miejscami groteskowe wręcz obrazy w niezwykle sugestywny sposób przemawiają do czytelnika:
"Każdy tom wystawał z wydmy jak złowieszczy trup; papier i słowo, rozmyta farba drukarska, grzbiety podziurawione przez owady, które wyryły setki drobnych kapryśnych tuneli między stronami i rozdziałami(...)
(...) Nagle przestałem kopać i wstałem z nieznośnym uczuciem lęku i udręczenia. Literatura powszechna wyłaniała się z wydmy z upokarzającym wołaniem. A jednak książki były tam, były tam nadal, namoczone i spieczone, ze stronami przekopanymi szerokimi korytarzami, jakie mógłby stworzyć tylko geniusz, pod łamliwymi strupami, z których wyłaniała się resztka okładki podobna do oka, z grzbietami, które poszukiwały światła i znowu zagrzebywały się w piasek."

Jeśli więc znajdziemy godzinkę czasu to sięgnijmy po "Dom z papieru" - ponadczasowe opowiadanie o głębokiej treści.