Opinia na temat książki Domki z kart

„Wracając do miłości, nie wiem, czy jest coś, co należy podziwiać. Ona po prostu jest albo jej nie ma. Nie powinno się jej wartościować. Nie możemy uznać, że moja miłość jest lepsza od twojej, bo każda jest tak naprawdę inna...To trochę jak z domkiem z kart. Niby zawsze chodzi o to samo, a wszyscy budujemy go nieco inaczej.”

Mimo, iż los nie oszczędza Leny i Marcina Ci nie poddają się i planują ślub. Choroba Marcina nie odpuszcza, a Lena nie do końca odzyskała pamięć. Dalej wspiera ją Ada wokół której nieustannie kręci się Leszek, a ten z kolei ma na głowie utrzymanie trzech młodszych sióstr, matki i schorowanego ojca. Niespodziewanie z zagranicy wraca brat Ady Sebastian...

„Domki z kart” to cudowna i mądra lektura pełna emocji. To historia o miłość, samotności, wsparciu i zaufaniu. Pokazuje, że w życiu są takie rzeczy o które zdecydowanie warto walczyć pomimo przeciwności losu. Autorka porusza tu również niezwykle istotny problem jakim jest bezpieczeństwo w sieci, czy właściwie jego brak. Widzimy do czego młodych ludzi może doprowadzić brak akceptacji w grupie i jakiejkolwiek przynależności do niej. Całość zmusza do refleksji i zastanowienia. Pokazuje że nie należy rezygnować z marzeń czy tego co sprawia nam radość, a niepełnosprawność nie jest tu żadną przeszkodą. Musimy tylko poukładać sobie wszystko w głowie. Warto korzystać z życia bo nikt za nas go nie przeżyje. Nie brakuje tu skomplikowanych relacji międzyludzkich czy problemów jakie niesie życie. Ważne jest wtedy by mieć wsparcie w najbliższych i by nie być samym. Widzimy jak na rodzinę wpływa poważna choroba, która dotyka jednego z jej członków.

„(...) kiedy tak poważnie choruje jeden człowiek, razem z nim choruje cała rodzina.”

Nie trudno się nie zgodzić z tym stwierdzeniem. Mimo tego autorka daje nadzieję na lepsze jutro i tylko od nas zależy jak to jutro będzie wyglądać. Zdecydowanie polecam tą fantastyczną serię.