Domki z kart

„Wracając do miłości, nie wiem, czy jest coś, co należy podziwiać. Ona po prostu jest albo jej nie ma. Nie powinno się jej wartościować. Nie możemy uznać, że moja miłość jest lepsza od twojej, bo każda jest tak naprawdę inna...To trochę jak z domkiem z kart. Niby zawsze chodzi o to samo, a wszyscy budujemy go nieco inaczej.”

Mimo, iż los nie oszczędza Leny i Marcina Ci nie poddają się i planują ślub. Choroba Marcina nie odpuszcza, a Lena nie do końca odzyskała pamięć. Dalej wspiera ją Ada wokół której nieustannie kręci się Leszek, a ten z kolei ma na głowie utrzymanie trzech młodszych sióstr, matki i schorowanego ojca. Niespodziewanie z zagranicy wraca brat Ady Sebastian...

„Domki z kart” to cudowna i mądra lektura pełna emocji. To historia o miłość, samotności, wsparciu i zaufaniu. Pokazuje, że w życiu są takie rzeczy o które zdecydowanie warto walczyć pomimo przeciwności losu. Autorka porusza tu również niezwykle istotny problem jakim jest bezpieczeństwo w sieci, czy właściwie jego brak. Widzimy do czego młodych ludzi może doprowadzić brak akceptacji w grupie i jakiejkolwiek przynależności do niej. Całość zmusza do refleksji i zastanowienia. Pokazuje że nie należy rezygnować z marzeń czy tego co sprawia nam radość, a niepełnosprawność nie jest tu żadną przeszkodą. Musimy tylko poukładać sobie wszystko w głowie. Warto korzystać z życia bo nikt za nas go nie przeżyje. Nie brakuje tu skomplikowanych relacji międzyludzkich czy problemów jakie niesie życie...

Śmiało mogłabym napisać, że jest to książka skierowana do młodych czytelników, takich w wieku 20-30 lat, ale chociaż mam dużo więcej lat, również się w fabułę tej powieści wciągnęłam.
Jest to wprawdzie trzecia część Sagi nadmorskiej, ale śmiało można ją czytać jak odrębną książkę, chociaż gorąco zachęcam po sięgnięcie do tych wcześniejszych.
Autorka bardzo zgrabnie przybliża czytelnikom wcześniejsze losy bohaterów i można się wiele domyślić, ale i tak prościej będzie odnaleźć się w życiu tych młodych ludzi, kiedy pozna się ich bliżej sięgając po pierwszą i drugą część.
Książkę „czyta się” błyskawicznie dzięki prostemu, ale pięknemu stylowi jakim pisze Anna Ziobro. Lekko a zarazem bardzo emocjonalnie potrafi pisać niewiele autorek/autorów.
Fabuła podzielona jest na rozdziały, z których każdy odnosi się do konkretnej osoby. Wątki jednak zgrabnie łączą się ze sobą i chociaż nie wszystkie występujące w powieści postacie darzą się wzajemną sympatią, to jednak mają ze sobą wiele wspólnego.
Bohaterami tej powieści są młodzi ludzie, którzy mimo młodego wieku niosą na swoich barkach ogromny bagaż doświadczeń życiowych i to tych niezbyt przyjemnych.
Poznajemy Marcina i Lenę, którzy spotkali się w dość osobliwych okolicznościach. Marcin zmaga się z ciężką chorobą, która fizycznie utrudnia mu życie, ale mimo kłód jakie życie rzuca mu pod nogi, ten młody mężczyzna stara się wyciągnąć z życia te dobre strony.
Lena, wskutek pewnego nieszczęśliwego dla niej z...

Czy jest coś co kiedyś lubiłaś robić, albo zawsze o czymś marzyłaś, ale los sprawił, że musiałaś o tym zapomnieć?

Tańczyłam kiedyś w balecie, ale przyszedł czas, że musiałam wybrać: muzyka albo taniec, bo jak zauważyła Lena, główna bohaterka, aby dostać się na Akademię Muzyczną trzeba „poświęcić wiele miesięcy na samo przygotowanie się do egzaminów praktycznych i teoretycznych. Potem pięć lat studiów, których nie da się odbywać na pół gwizda…” Postawiłam na to pierwsze i nie żałuję, chociaż brakuje mi trochę baletu…

Wróciłam do historii Leny i Marcina z wielką przyjemnością. Od samego początku los płatał im figle, choroba chłopaka, utrata pamięci Leny… wiele osób poddałoby się… ale oni nie zrezygnowali ze szczęścia, wierzyli, że im się uda. A czy tak się stało?

𝒟𝑜𝓂𝓀𝒾 𝓏 𝓀𝒶𝓇𝓉 to opowieść o poszukiwaniu siebie, dążeniu do spełniania marzeń, o tym, że nie warto oglądać się na innych, tylko wierzyć własnym przekonaniom. To również historia pełna nadziei na lepsze jutro, choć słyszalne się w niej nuty zwątpienia. Ale każdy z nas wie, że życie nie jest proste. Ta historia doskonale to ukazuje, ale daje również poczucie, że może być lepiej, po prostu trzeba o to zawalczyć. Nie można się poddać, nie można sugerować się przekonaniami nawet najbliższych, bo tak naprawdę nikt nie jest na Twoim miejscu i tylko Ty wiesz co kochasz i co może sprawić, że poczujesz się kochana i spełniona.

Szkoda, że to już finał sagi nadmorskiej. Zżyłam się z bohatera...

„Normalność jest przereklamowana”
Okres świąteczny spowodował, że miałam mniej czasu na pisanie, dlatego poświąteczny czas jest najlepszy by opowiedzieć Wam o tomie 3 nadmorskiej serii od Ani Ziobro.

„(…) to już przeszłość i nie możemy na nią nic poradzić.
- Musimy się skupić na teraźniejszości, bo tylko ona należy do nas (...)”
Lena i Marcin po ciężkich chwilach starają się ułożyć swe życie choć nie zawsze jest to łatwe.
Los nie był dla nich za łaskawy w przeszłości czy przyszłość zapowiada się w bardziej kolorowych barwach? Ada wychowuje sama synka i próbuje ułożyć swe życie od początku, wie że nie może liczyć na Huberta ojca Krzysia, Leszek też nie jest z nią do końca szczery i zawiódł jej zaufanie.
Leszek nie ma łatwej sytuacji w domu czy zaufa Lenie i opowie jej o swoim życiu?
Czy Lena da chłopakowi szansę, a może pojawi się ktoś inny?
Czy Sebastian poniesie karę za swoje postępowanie?

„(…) często myślimy o powinnościach. O tym, co właściwe i pragmatyczne. I nie ma w tym nic złego, uważam, że tak należy robić, ale czasem warto pomyśleć o sobie. Zrobić coś, czego się pragnie, i najwyżej później mieć do siebie pretensje, że nie wyszło.”
Anna Ziobro po raz kolejny oddała w ręce czytelnika opowieść niełatwą, bardzo życiową i realistyczną. Bohaterowie walczą z przeciwnościami losu i uczą się czerpać radość z maleńkich rzeczy. To powieść, która wzbudza emocje, uczy i pokazuje, że pomimo przeciwności losu zawsze znajdzie si...

Cześć w słoneczną niedzielę. Dawno mnie tu nie było i wracam do Was po przerwie z recenzja książki „Domki z kart” Anna Ziobro, wydawnictwo Dragon.

Książka jest ostatnim tomem serii nadmorskiej i trochę mi smutno, że więcej nie spotkam się z Marcinem i Leną, gdyż ich bardzo polubiłam. Bohaterowie są tacy jak my, mają swoje troski, problemy, popełniają błędy, podejmują decyzje mniej lub bardziej trafne.

Podczas czytania otrzymujemy sporą dawkę emocji, z zapartym tchem śledziłam dalsze losy bohaterów także drugoplanowych. Ada jest młodą siedemnastoletnią kobietą, która wychowuje samotnie dziecko, a koło niej kręci się Leszek. Bardzo kibicowałam tej dwójce, zwłaszcza, że ich życie nie było usłane różami, a spowite sporą ilością trosk.

Autorka porusza bardzo dużo ważnych tematów takich jak miłość, przyjaźń, samotne małżeństwo, walka z chorobą, agresja i przemoc w szkole, samotność.

Jednocześnie historia daje nadzieję i nakłania czytelnika do refleksji, pokazując, że warto pokonać przeciwności, które stawia przed nami życie, wart zawalczyć o szczęście i marzenia.

Bardzo lubię tworzyć Anny Ziobro i chętnie sięgam po książki, które wychodzą z pod ręki autorki z tego względu, że są bardzo życiowe i jednocześnie dają nadzieję na lepsze jutro.

Polecam Wam z całego serca.