Okruchy samotności

Julia chcąc uciec od przeszłości wyjeżdża do pracy w domu spokojnej starości w Monachium. Gdy na jej drodze staje pielęgniarz Carlo nic nie zapowiada nadciągającego nieszczęścia...

„Okruchy samotności” to pełen emocji historia którą zdecydowanie ciężko odłożyć. Dobrze wyważony wątek obyczajowy z elementami thrillera i lekki styl powodują iż całość jest wręcz nieodkładalna. Sama fabuła, jest dobrze przemyślana, a przedstawione wątki wzajemnie się przeplatają tworząc niesamowitą i spójną całość. Bohaterowie są niezwykle prawdziwi, popełniają błędy, podejmują decyzje i muszą się liczyć z ich konsekwencjami. Lektura ukazuje dużą wrażliwość autorki oraz niezwykły talent do obserwacji i ukazania wielowymiarowości postaci czy sytuacji. Warstwa psychologiczna została dopracowana w najmniejszym szczególe dzięki czemu możemy lepiej poznać poszczególnych bohaterów oraz motywy którymi się kierują. Autorka poruszała szereg istotnych kwestii takich jak miłość, trudne relacje rodzinne, zdrada, samotność ale i chora fascynacja, która przeradza się w obsesję odbierając logiczne myślenie. Nie brakuje tu tajemnic i szukania swojego miejsca na ziemi. Uświadamia, iż niekiedy warto dać komuś „drugą szansę”. Całość zmusza do refleksji powoduje, że książka zdecydowanie na długo zapada w pamięci. Polecam bo to książka zdecydowanie warta uwagi.

"Okruchy samotności" to kontynuacja losów Julii. Nie czytałam poprzedniej książki i zupełnie mi to nie przeszkadzało czytając tą.
Julia, aby zapomnieć o przeszłości podejmuje pracę w domu spokojnej starości w Monachium. Ma nadzieję, że w ten sposób złe wspomnienia odejdą, a wir pracy pomoże nie myśleć o samotności.
W pracy poznaje pielęgniarza, który jest niezwykle miłym. Do czasu.
Czy Julia poradzi sobie z wyzwaniem danym przez los? Czy będzie szczęśliwa? Czy wyzwoli się z chorej obsesji?
"Okruchy samotności" to powieść obyczajowa o sile kobiecego charakteru. O tym, że wcale nie jesteśmy słabą i uległą płcią. Musimy walczyć o swoje i nie pozwolić na to by ktoś nas zastraszał, zmuszał do robienia rzeczy na które nie mamy ochoty.
Autorka stworzyła kolejną powieść naszpikowaną emocjami. Zło przeplata się z dobrem. Bohaterowie są prawdziwi, nie tylko szczęśliwi, ale i pełni trosk, obaw, wad.
Bardzo polubiłam Julię , która jest dojrzałą kobietą i nie da sobie w kaszę dmuchać. Niestety nadal szuka miłości, chce osiągnąć spokój i cieszyć się z życia w dwójkę.
Pióro autorki dopracowane, wszystko jest spójne i płynnie napisane. Pod kątem psychologicznym bohaterowie przemyślani, każde ich zachowanie, myśli, działania.
Kolejna książka autorki godna polecenia

Leniwie włożony klucz do zamka. Jeden, drugi obrót i klatkę wypełnia tępy dźwięk mechanizmu. A potem tylko cisza, która wylewa się na zewnątrz od razu po otworzeniu drzwi, jakby za dużo było jej w środku. Nie ma uśmiechu, szukających się nawzajem spojrzeń, ani stukotu bosych stóp zbliżających się na powitanie. Widok pustego pokoju i rzeczy pozostawionych bez ruchu przywraca smutną samotność, w której trzeba wytrwać kolejny długi wieczór.

Julia oddaje się pracy w domu spokojnej starości w Monachium. Spontaniczny wyjazd za granicę kraju ma być nie tylko lekarstwem na trudne wspomnienia, ale też odważnym krokiem, by zacząć wszystko od początku. Mimo upływu czasu, kobieta nie potrafi odciąć się od przeszłości i czerpać radości z życia w nowym otoczeniu. Okruchy samotności, które nosi w sercu, ważą więcej, niż wydawało jej się na początku. Dodatkowym ciężarem jest nieprzewidywalny los, który jej nie oszczędza. Julia musi wykazać się czujnością, bo na horyzoncie pojawia się tajemniczy pielęgniarz.

“Okruchy samotności” to kontynuacja "Tysiąca kawałków", które miałam przyjemność przeczytać już jakiś czas temu. Dobrze pamiętam pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Swoją książką zafundowała mi dużo emocji, momentów zaskoczenia i trudnych tematów skłaniających do refleksji. Ania zadbała o to i tym razem, ale jednocześnie postanowiła sięgnąć po coś więcej. Dodane elementy thrillera wzbogaciły historie o mrok, który wzbudza niep...

Świetna książka! Szczerze polecam.