Dowód (nie) osobisty

Poezja Tatev Chakhian jest jak wiatr, który wieje przez stary las. Z nadzwyczajną lekkością dotyka problemów wrośniętych głęboko w historię jednostki i zbiorowości. Zagląda pod podszewkę codziennych zdarzeń i odsłania ich tajemniczą, nieoczywistą naturę. Świat jawi się Chakhian jako cyrk dla dorosłych, w którym strzały padają na serio, a lew odgryza głowę treserowi. Albo jako hotel, gdzie „powstają wyłącznie wiersze/ krótkie jak jednorazowe mydło/ małe jak butelki w minibarze/ i urywane jak uśmiechy recepcjonistek”. Na szczęście Chakhian, wyglądając przez okno, potrafi w tym hotelu urządzić niezły przeciąg. Tatev Chakhian (ur. 1992) – ormiańska poetka i artystka wizualna, urodziła się w Erywaniu w roku 1992. Obecnie mieszka w Polsce. W roku 2014 została jednym z laureatów Ostrołęckiego Konkursu Literackiego im. Dionizego Maliszewskiego, a w roku 2016 otrzymała nagrodę dwutygodnika „Gazeta Obywatelska”. Laureatka Nagrody Literackiej Pierwszej Damy Armenii oraz „Sahak Partev” – nagrody przyznawanej przez Kościół katolicki w Armenii. Brała udział w festiwalach Poeziefestival Berlin 2012 oraz Literary Ark 2013. W swojej twórczości łączy poezję ze sztukami wizualnymi, jej kolaże z papieru prezentowano na wystawach w Armenii i Brukseli. Współpracuje z aktywistami miejskimi, rzeźbiarzami, filmowcami i muzykami. Ukończyła antropologię kulturową na Państwowym Uniwersytecie w Erywaniu, w kręgu jej akademickich zainteresowań leży semiotyka miasta, „odczytywanie” miasta jako tekstu. Jest redaktorką magazynu internetowego iranliter.com skupiającego się na prezentacji przekładów współczesnej poezji irańskiej; pracuje jako pedagog, redaktor i tłumacz. Jej wiersze przełożono na angielski, niemiecki, polski, perski, rosyjski i opublikowano w wielu antologiach i czasopismach. W roku 2016 wydała debiutancki tomik wierszy zatytułowany Dowód (nie)osobisty.