Dramat humanizmu ateistycznego

Obszerne dzieło Henri de Lubaca, jedno z najważniejszych w jego dorobku teologicznym, stawia sobie za cel zarysowanie fundamentów chrześcijańskiej antropologii, zdolnej do podjęcia dialogu z różnymi nurtami ateistycznej kultury. Celem tej książki nie jest prowadzenie sporu filozoficznego czy ideologicznego, lecz ukazanie dramatyczności decyzji niewiary prowadzącej człowieka do utraty sensu życia. De Lubac niejako prowadzi dialog z autorami, z którymi się nie zgadza: L. Fenerbachem, A. Comtem i F. Nietzschem, w których twórczości widzi główne źródła ateizmu XX wieku