Opinia na temat książki Druga księga dżungli

"Na tej rozstajnej drodze ostatniej,

która cię wiedzie do strasznej matni,

tam, kędy Krwawy Kwiat się szkarłatni -

w noce, gdy oczu sen ci nie sklei,

bo będziesz płakał, próżen nadziei,

słysząc nęcące odgłosy kniei -

w ranki, gdy będziesz z marzeń się budzić,

ażeby ciężką pracą się trudzić,

tęsknym wspomnieniem puszczy się łudzić -

niech wiatr i woda, i łaska kniej

zawsze się jawią na drodze twej!"

"Druga księga dżungli" to kolejny zbiór opowiadań, w których znajdziemy nie tylko historie o Mowgliem i indyjskiej dżungli, chociaż tych było chyba najwięcej. Bardzo ciekawa jest legenda o powstaniu dżungli, jej pierwszym władcy i o tym skąd wziął się strach (i tygrysie prążki przy okazji). Prawa, którymi rządziła się dżungla, stanowią pretekst do rozważań nad naturą ludzką. Mowglie wychowany przez zwierzęta nie rozumie do końca świata ludzi.

Do refleksji może pobudzić również historia opisana w opowiadaniu "Cud Purun Bhagata". Purun Dass, bramin z bardzo wysokiej kasy, minister, porzuca wygodne i dostatnie życie aby zostać żebrakiem.

Osadzona w odmiennym klimacie jest "Quiquern", opowieść o legendzie z Dalekiej Północy, widziadle olbrzymiego psa bez włosów i zębów, który czasem ukazuje się podróżującym. Nie jest ani złym ani dobrym omenem, a co przyniósł bohaterom tego opowiadania - musicie sprawdzić sami.