Dla redaktora tych tomow „dusza narodu” w tym „dusza polska” i „dusza rosyjska” jest oczywiście jedynie mitem, symbolem, kategorią myślenia, przy pomocy ktorej w historii, a niekiedy i wspołcześnie, probuje się zinterpretować i uogolnić te zjawiska w danym społeczeństwie, ktore świadczą o jego „inności”. Nie proponuję więc zastanawiania się, czy istnieje „dusza” lub „duch” narodu, czy istnieje „mentalność”, „charakter” na ro dowy itp., lecz jedynie prześledzenie wypowiedzi tych myślicieli, ktorzy ową „inność” narodową polską i rosyjską dostrzegali lub dostrzegają. Sam wychodzę z założenia, że każdy kolektyw w tym „narod” jest wtorny w stosunku do jednostki. To „Ja” jest „programowane” przez genetykę, ale poźniej rownież przez kulturę...