Dziewczyna do wynajęcia. Tom 10

Powrót do normalności. Kazuya na randce z przybraną dziewczyną, spięcia z Ruką i cameo, jakże nieocenionej Sumi (chcemy więcej!) - póki co niewykorzystana jako materiał źródłowy do analizy. Zaczyna mnie niepokoić, że główna postać męska wciąż stoi w rozkroku. Nie podejmuje zdecydowanych kroków- zamiast wyznać uczucia, tkwi w impasie. Jego relacja stanęła w miejscu - chyba że przypadkowe złapanie za pierś uznamy za ,,progres''... Ruka zaś czeka, aby Kazuya wyznał jej miłość, ale dziewczyna się nie doczeka, bo zabujał się w lokatorce na telefon. Istna telenowela bez końca. Jak spojrzałem, ile powstało albumów - łapię się za głowę. Mogę nie doczekać finału, jeśli będą na siłę wstrzymywać akcję z wyznaniami. Mój Boże, czy Ty to słyszysz? Wyznałbym miłość dziewczynie, którą kocham pięć albumów wstecz, a ten dalej bawi się w podchody. Robi się niezręcznie - męczy czytelnika.