Opinia na temat książki Dziewczyna na niby

Lubię motyw udawanych związków w książkach, ucieszyłam się więc na możliwość przeczytania Dziewczyny na niby. Liczyłam na dobrą zabawę, trochę humoru i uśmiechu, taką lekką lekturę, z którą nie będę się nudzić.
Zaczęło się dobrze. Kiedy Harper trafiła do małego miasteczka Benevolence, pierwsze co zrobiła, to wskoczenie na plecy dużego faceta, który krzywdził inną kobietę. Miała dziewczyna charakterek! I umiejętność pakowania się w kłopoty.
Właśnie przy tym zdarzeniu Harper poznała Luka i od razu utonęła w jego oczach.
Jakiś czas później, to właśnie jego dziewczyną na niby miała zostać. Tylko na miesiąc. To pomoże obojgu. I przecież nic się nie skomplikuje ;)
Gdzieś tu zaczęły się schody... Jeszcze nie w relacji tej pary, ale w mojej relacji z tą książką. Prawie do połowy książki nie działo się wiele więcej niż przedstawianie pożądania między Harp i Lukiem i wcieleniem pragnień w życie. I szczerze mówiąc, sceny erotyczne nie bardzo nawet na mnie działały.
Przyznaję, że trochę się przestraszyłam, że do końca czeka mnie takie...nic. Monotonność i namiastka jakiejś konkretnej fabuły.
A jednak, sporo się zmieniło, kiedy Luke wyjechał na półroczną misję.
Więcej uwagi poświęconej samej Harper, jej odnalezieniu się w tym małym miasteczku, gdzie wiadomo, wszyscy wszystko wiedzą. Tego jak łatwo dziewczyna zjednała sobie ludzi, jak łatwo było ją polubić. Mimo trudnego dzieciństwa, była cały czas ogromną optymistką, cieszącą się z życia.
Dużym plusem były też wszystkie wątki poboczne, związane z nowymi przyjaciółmi, z pracą dziewczyny. Drugoplanowi bohaterowie mieli całkiem ważne role w tej historii.
Myślę, że nawet jeśli ktoś podobnie jak ja, zawiedzie się trochę na pierwszej części książki, warto dać jej szansę. Chociaż ostrzegam, że Luke może Was później trochę irytować ;)