Opinia na temat książki Dziewczyna z sierocińca

Myślałam, że biorę do ręki thriller, czytając czekałam na te mroczne sceny i z każdą kolejną stroną przekonywałam się, że to nie ten gatunek. Do pewnego momentu kiedy to z obyczajowej książki zaczęła wydzierać się obsesja, zazdrość, chęć posiadania, a życie młodej nastolatki zaczęło przypominać więzienie.

Ernestine, dziecko urodzone w zakładzie dla obłąkanych, żyje z tym piętnem. Po wojnie nie ma łatwego życia, niemieckie ziemie stają się polskie a ona jest wyzywana i poniżana przez polskie dzieci. Szczęście się do niej uśmiecha, trafia do domu polskiej lekarki Wandy, zmienia tożsamość i zaczyna szczęśliwie życie. Niestety idylla nie trwa wiecznie, Wanda umiera a opiekę nad Niną przejmuje Eryk, mąż Wandy, który ma wobec dziewczyny swoje plany.

Zawsze tak jest, że ci idealni ludzie, którzy cały czas noszą maskę okazują się psychopatami ale nikt w to nie uwierzy, przecież są idealni. Ofiara przechodzi piekło i jeszcze się ją obwinia o kłamstwo. Całym sercem kibicowałam Ninie i przez całą tą historię odczuwałam ogromne emocje. Nie jest to lekka i łatwa powieść ale to na pewno książka z tych nieodkładalnych. Narracja dwuosobowa pokazuje nam spojrzenie obojga głównych bohaterów, co jest niesamowitym plusem.

Całym sercem polecam, nie przechodźcie obok tej książki obojętnie.