Poezja Hirscha jest z jednej strony zanurzona we współczesności, z drugiej cechuje ją wyjątkowe wyczulenie na historię - zarówno w wymiarze osobistym, jak i powszechnym, dotykającym zjawisk tak dramatycznych, jak holokaust i okrucieństwa nazizmu. Wiele jego wierszy to elegie i epitafia poświęcone najbliższym, ulubionym pisarzom i mistrzom, ale też anonimowym ofiarom Historii. Jak zaświadcza poeta, ocalenie od zapomnienia tego, co zagrożone i ginące, poszukiwanie w świecie pierwiastka metafizycznego zawdzięcza on wpływowo polskiej szkoły poezji, która nauczyła go "opiewać ziemskie i pozaziemskie tajemnice".