Opinia na temat książki Elul

 Wśród książek historycznych pojawia się ostatnio bardzo wiele pozycji poświęconych drugiej wojnie światowej, a bardziej uściślając - obozom koncentracyjnym, zagładzie Żydów. Z jednej strony zastanawia mnie ten swoisty "fenomen" popularności, jako że coraz mniej jest już żyjących świadków holocaustu. Autorzy znają więc tematykę jedynie z literatury, podręczników, filmów dokumentalnych, co najwyżej ustnych przekazów starszych krewnych. Przyznaję bez bicia - czytałam głównie wczesne utwory tzw. "literatury obozowej', spisane przez naocznych swiadków, głównie przez więźniów hitlerowskich obozów, jako świadectwo ich bolesnych doświadczeń oraz wspomnień. Nieufnie podchodziłam do książek pisanych współcześnie, przez autorów będących nieraz moimi rówieśnikami... Wydawnictwa prześcigają się obecnie w wydawaniu tego typu literatury, albowiem jest na nią najwyraźniej zapotrzebowanie - ta tematyka interesuje dzisiejszych czytelników. Może niepotrzebnie obawiałam się sięgania po tego typu literaturę. "Elul" autorstwa Agnieszki Kuchalskiej wydana przez Wydawnictwo Novaeres, jest powieścią wartą uwagi. Główna bohaterka to siedmioletnia dziewczynka żydowskiego pochodzenia.Gdy rozpętuje się piekło wojny, ona staje w samym jego centrum. Dookoła niej giną ludzie, także jej najbliżsi - matka i dziadek. Zostaje sama, musi zmierzyc sie z okrutna, bolesną wojenną rzeczywistością, osamotnieniem, lękiem. Jedynymi towarzyszami dziewczynki są szmaciana lalka oraz wymyślony przyjaciel. Zdana sama na siebie, włóczy się samotnie po mieście. Próbuje przetrwać w tym strasznym, obcym, jakże okrutnym świecie... W książce nie ma wyrazistej fabuły, wartkiej akcji. Wszystko jest tu niedopowiedziane - miejsce i czas nieokreślone. Jednakże przedstawienie wojennej rzeczywistości widzianej oczami małego dziecka niesie ze sobą niezwykły tragizm i dużą dawkę okrucieństwa. Ciężko czyta się tego typu książki, zmuszają one do refleksji nad losem niewinnych dzieci, które zostały skrzywdzone w wyniku bestialskich wojen.