Emma #1

RECENZJA CAŁEGO CYKLU
Niejedna książka mogłaby pozazdrościć takiej różnorodności tematów, wątków i umiejętności szkicowania bohaterów za pomocą kilku kresek i kilku słów.
Różnorodność treści, wątków, bohaterów.
Są wspomnienia i retrospekcje. Są nawet fragmenty czytanych powieści mieszające się z życiem bohaterów. Jest śliczny i pełen emocji rozdział korespondencyjny.
Rzut oka na angielskie społeczeństwo na różnych poziomach, z różną zasobnością portfela oraz pochodzeniem. Życie nie tylko arystokracji i służby, ale i zwykłych ludzi. Guwernantek, robotników, chłopców roznoszących pocztę.
Niemiecka rodzina i jej inność. Wolny wieczór i zabawy służby, które kończą się porannym kacem, narzekaniami, ale i radością zabawy i życia. Sama rodzina szalenie ciekawa, wybijająca się wśród angielskiej powściągliwości, radością rodzinnego przebywania, szacunkiem dla dzieci, radością małżeńskich pocałunków, czy zainteresowaniem bijącym z oczu. Szalenie normalni według naszych reguł wydają się w tamtych czasach. Bez zadęcia, cieszący się sobą, swoją rodziną, dbający o przyszłość, ale żyjący i dający żyć innym. Wydaje się, że tylko u nich dziecko może pozwolić sobie na nocne zalanie łóżka i wyjść z tego z podniesioną głową.
Angielska arystokracja zarysowana bardzo mocno i wyraziście. Uparcie dążąca do celu, odsuwająca lub usuwająca niepodporządkowanych, rządząca się swoimi prawami, według swojego systemu wartości. Na granicy obłędu, ze zdradą na ustach, pseudo małżeństwa...