Flary - to drugi w życiu Krzysztofa Karaska poemat. Tytuł nawiązuje do rakiet oświetlających pewną przestrzeń widzianego, jak i niewidzianego. Ma on wymiar symboliczny i realistyczny jednocześnie, drobne fakty rzeczywiste rozsiane tu i ówdzie ulegają obróbce, technice wariacyjnej. Im dalej, tym bardziej przechodzą w dyskurs: od rzeczywistości postrzeganej, zmysłowej do muzyczności idei. Odpowiada to etapom dojrzewania osobniczego poety - o ile dobije on słusznego wieku - przedmiotem jego jest nie tylko świat widzialny, bogactwo jego wizualnej strony, jego obrazy i słowa, ale i załamanie się ich w dyskursie z sobą.