Jest to książka niezwykła. Napisał ją profesor paryskiej uczelni, lecz nie jest to książka naukowa. Punktem wyjścia są "Cierpienia młodego Wertera" lecz nie jest to interpretacja ani komentarz. Pojawiają się wszystkie figury poststrukturalistycznego dyskursu (Nietzsche, Bataille, Lacan, Klossowski, Foucault, Deleuze), lecz nie jest to tekst dla nielicznych. Jej przedmiotem jest erotyka, lecz nie jest to romans, ani oschła rozprawa. Niezwykłość tej książki wynika z wpisanego w nią rozdzierającego doświadczenia miłości, która z autora czyni bohatera, a z tekstu scenę opuszczoną przez ukochaną osobę.