Garfield

Pisząc coś o Garfieldzie, nie można wspomnieć o jego twórcy, czyli Jimie Davisie. Bez niego ekscentryczny kot, który wielbi lazanię, lubi oglądać telewizję i nienawidzi psów, w ogóle by nie powstał. A przecież w czerwcu minęło 40 lat gdy ten żarłoczny futrzak zawojował serca niemalże całego świata. Tak zwane paski z jego przygodami ukazują się w gazetach na wszystkich kontynentach. Powstały także filmy animowane, oraz nowatorskie połączenie animacji z filmem aktorskim. To znaczy nowatorskie w tamtych czasach, a był rok 2000. Nakładem Egmont Polska ukazał się właśnie drugi-zbiorczy tom przygód Garfielda - a co ważniejsze - te paski są ułożone w porządku chronologicznym. Czyli zaczynamy od roku 1978, a tym tomie to już lata osiemdziesiąte. Od tamtego czasu kot przeszedł przemianę jednak nadal to ten sam złośliwy zwierzak.

Garfiled w zasadzie się nie zmienia. Nienawidzi poniedziałków, uwielbia lazanię. Szczególnie drażni go „ najbardziej uroczy kot na świecie”, czyli Nermala. Bowiem nasz tłusty kot uważa, że taki tytuł należy się jemu. A co możemy zobaczyć w tych „nowszych” paskach? W zasadzie te same sytuacje, przedstawione z punktu widzenia tłustego, leniwego kocura, którego ulubioną rozrywką jest drzemka i oglądanie telewizji. Atakuje harcerki, które sprzedają ciasteczka(szkoda że nie z czekoladą), przechodzi na dietę, a także gubi się i wraca do domu stopem. Bowiem posiada coś, czego nie mają inne koty – kciuki. Zachęcam do lektury.

Podsumowując ta część...