Gdy ucichną miasta

No cóż ja bym mogła na początek napisać? Książka ta naprawdę mnie mocno zaskoczyła. Nie spodziewałam się tego. Przyznam szczerze, że lekturę jej odrobinę odpychałam od siebie, zawsze znajdując jakieś pilniejsze tytuły. A kiedy zaczęłam już czytać… Nie potrafiłam się oderwać.

Ula ma tylko 15 lat, kiedy pewnego dnia zwyczajny powrót do domu odmienia jej życia w 100%. Jest zmuszona wraz ze swoją rodziną uciekać z Warszawy. Jednak podczas ewakuacji coś idzie nie tak i dziewczyna zostaje rozdzielona ze swoimi bliskimi. Od tego momentu przyjdzie jej żyć w lesie, na każdym kroku być czujną i mieć oczy dookoła głowy. Czy uda się jej odnaleźć rodzinę? Gdzie tak naprawdę oni trafili? I co się z nią dzieje, że potrafi szybko biegać i słyszy wszystko z odległości kilku kilometrów? Czy Ula odkryje wszystkie tajemnice nowego, brutalnego świata?

Książka jest zachwycająca i przytłaczająca jednocześnie. Pokazuje historię młodej dziewczyny, która traci dosłownie wszystko. Sama musi stanąć przeciwko całemu światu. I mogłoby się wydawać, że ile można pisać o tym, jak bohaterka przemierza lasy i polany, jak sama walczy o pożywienie niczym zaszczute zwierzę, że przecież w pewnym momencie to na pewno stanie się nudne… Nic bardziej mylnego. Katarzyna M. Jurkowska roztacza przed oczami czytelnika świat, jaki któregoś dnia i my moglibyśmy zastać. Opisuje niekiedy makabryczne wydarzenia, starcia, ale jednocześnie robi to tak lekko, bez najmniejszej trudności, że ciężko oderwać ...