Historia literatury i historia książki : studia nad książką i literaturą od średniowiecza po wiek XVIII

Książka od wieków bywała symbolem sacrum, wiedzy, a także władzy opartej na skarbnicy mądrości, ale to w niej przede wszystkim istnieje i funkcjonuje tekst literacki. Dzięki książce, zwłaszcza drukowanej, trafia on do czytelników, choć bywa czy to w odpisach, czy w druku, czasem zniekształcany, zmieniany, a dostęp do niego utrudniać może cenzura. Tym różnym przypadkom tekstów literackich poświecona jest ta publikacja. Relacje między literaturą a jej realizacją w książce i dalszymi etapami w drodze do odbiorcy zmieniały się. Starano się ukazać niektóre interesujące fakty czy to przedstawiając dzieje wybranych oficyn drukarskich, wybitnych wydawców czy edytorskie dzieje tekstów szczególnie znanych i popularnych, m.in. Jana Kochanowskiego, ale także anonimowych pieśni religijnych i patriotycznych. Podkreślano związki polskiej książki z europejską, zwłaszcza włoską. Przedstawiano także wyniki szczegółowych badań historycznoliterackich, bibliologicznych, typograficznych, bibliograficznych nad nieznanymi lub niedokładnie poznanymi edycjami i dziełami. Paulina Buchwald-Pelcowa, profesor zwyczajny w Uniwersytecie Warszawskim i w Bibliotece Narodowej. Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, zwyczajny Warszawskiego Towarzystwa Naukowego ł innych stowarzyszeń naukowych. Znawczyni staropolskiej kultury a zwłaszcza starych druków, bada zarówno dzieje literatury jak dzieje książki, a przede wszystkim wzajemne ich związki. Autorka monografii Satyra czasów saskich (1969), Emblematy w drukach polskich i Polski dotyczących XVI-XUII wieku (1981), Dawne wydania dzieł Jana Kochanowskiego (1993), Cenzura w dawnej Polsce (1997), Drukowi winniśmy oświecenie naszego wieku. Rola książki w drodze ku Oświeceniu (2003) i innych książek oraz wielu rozpraw drukowanych w kraju i poza jego granicami po polsku, angielsku, włosku, rosyjsku, a także edycji tekstów staropolskich z rękopisów i starych druków, w tym obszernej satyry z czasów saskich Małpa-człowiek i wraz z Januszem Pelcem trzech rękopiśmiennych zbiorów emblematów.