Honorowy uwodziciel

Och, jak mi po tych wszystkich sensacjach, mordach, trupach o których ostatnio czytam, dobrze zrobiło przeczytanie tej książki.
Może i nie jest to wybitna historia, może nie raz i nie dwa miałam ochotę kopnąć raz bohatera, raz bohaterkę, ale to na tyle wpisane jest w kategorię produktu, że nawet dobrze mi było z tym, że oni zachowywali się tak jak się zachowywali. Książka do przeczytania w zasadzie za jednym posiędnięciem. A jako, że fabuła jest wartka, emocje również, odczucia wobec bohaterów podobnie, to ciężko się oderwać. Kiedy wszyscy poszli sobie, i miałam czas tylko dla siebie, nie mogłam się oderwać.
I po raz kolejny zachwycił mnie pomysł nawróconych dżentelmenów. I zawsze wydaje mi się, że trochę za bardzo ich autorki ugładzają. Gdzieś po głowie telepie mi się kilku, którzy nie byli tak pokorni po zakochaniu (oczywiście nie mówimy o żadnych skokach w bok, bo ich brak to podstawa), ale nie do końca zwalczyli swoją naturę. Pozostała w nich ta zadziorność. Czy tutaj tak było? Nie wiem, ale tak sobie myślę, że w drugiej części, może pojawi się ta para? Bo kolejna jest o Jacku, prawda? Przyznaję, że nabrałam na nią ochoty.
Zdecydowanie to książka dla poprawienia nastroju, dla miłego spędzenia kilku godzin, odpoczynku czy po świętach czy tematyce, która rzadko daje powody do radości, nawet jak ubrana jest w bardzo dobre słowa. Myślę, że przy zalewie dzisiejszych romansów stanowi też przypomnienie, że nie tylko dobre to co nowe, a to co starsze niejednokrotnie m...