Gadamer, najwybitniejszy żyjący filozof niemiecki, twórca hermeneutyki filozoficznej, znaczną część swoich wysiłków badawczych poświęcił tradycji filozoficznej, w tym przede wszystkim greckiej filozofii antycznej. Do tego nurtu należy również Idea dobra u Arystotelesa i Platona. Gadamer analizuje w tej książce zasadnicze pojęcie etyki - dobro, śledzi w jaki sposób platońskie metafizyczne pojęcie dobra jako miary które pełniło funkcję zasady bytu (w Państwie oraz w akademickiej działalności Platona), zostało przez Arystotelesa zaadaptowane na gruncie filozofii praktycznej, dzięki zabiegowi połączenia dwóch aspektów pojęcia dobra, platońskiego metafizycznego oraz arystotelejskiego dobra jako najwyższej normy ludzkich działań. Książka Gadamera ukazuje aktualność kwestii relacji między metafizyką a etyką, przez co nie jest wyłącznie pracą historyczną.