Opinia na temat książki Inkwizytor

Angelo DeGrasso jako inkwizytor generalny owładnięty misją, jaka wiążę się z jego stanowiskiem, jest lojalnym wyznawcą swego pana. Świętość Kościoła, jego namiestników i wyznawanej wiary stawia ponad wszystko. Nie wie tylko, co szykuje mu los, gdy udaje się w wyprawę powierzoną przez Watykan. Na każdego czyhają pokusy, ale też każdy ma prawo dokonywać wyborów wedle własnych przemyśleń.
Czytanie "Inkwizytora" to podążanie ścieżką DeGrasso, którą ubarwiają intrygi. Napotykane przeszkody zaczynają, znacząco w moich oczach, podnosić ocenę bohatera. Przestaje być marionetką, ślepym wyznawcą wiary, a zaczyna się zastanawiać nad tym co boskie, czemu warto zawierzyć, a co jest tylko wygodne dla patriarchów Kościoła. W końcu to on musi podejmować decyzje i rozstrzygać między jednym , a drugim, w co również czytelnik zaczyna się angażować.

Wiem jak to jest w przypadku tego typu literatury. Tu napotykamy i magię przygody, i ciemne sekrety Kościoła, jest tu i napięcie i zaciekawienie związane z akcją. Dlatego, gdy się zacznie czytać lepiej nie przerywać, by nie tracić specyficznego nastroju średniowiecznych katolickich knowań stojących w opozycji do wiary czarnoksięskiej, dreszczyku emocji związanych z zakazanymi księgami, kart pełnych heretyckich odniesień i wszystkiego tego co wiąże się z okresem Świętej Inkwizycji.

Mam jednak zastrzeżenia do stworzonych postaci. Ten punkt programu jest niedopracowany. Oprócz głównego bohatera, który pojawia się w różnych sytuacjach, czuję niedosyt w prezentowaniu reszty, jakby ludzi bez twarzy. Również sam wątek poszukiwania księgi nie jest dla mnie satysfakcjonujący. Stanowi raczej tło do rozgrywek moralnych, niż główny punkt akcji.
I teraz po zamknięciu ostatniej strony, czuję że tej powieści czegoś zabrakło. Może też niekoniecznie styl autora wystarczająco porwał mnie w wir wydarzeń i stąd odczucie niedosytu po przeczytaniu.