Jak cię wykraść, Phoenix?

Nie wiem czemu tak się dzieje, ale już drugi raz nie potrafię powiedzieć "na dzisiaj koniec" podczas czytania książki Joss Striling. Jej historia po raz kolejny zadziałała niczym najdroższy, wonny olejek na moją duszę.
Pisałam o tym w przypadku trzeciej części, ale tak też jest i tu, że książka emanuje miłością (tą najczystszą), dobrocią i w ogóle wszystkimi pięknymi uczuciami.
Wiem, że to jest zdecydowanie książka dla nastolatków (a ja chyba już do nastolatków się nie zaliczam :P), ale jest po prostu świetna. Jest lekka, słodka, ale (co ważne) nie jest przesłodzona. Czasem zdarza się, że w książkach dla młodzieży wątek romantyczny jest zbyt nachalny, albo bezsensowny. Tutaj jest inaczej, a przynajmniej ja to tak odbieram. Więź między Przeznaczonymi jest piękna i nie czuje się tam tylko pożądania, ale (co zdarza się rzadko) odpowiedzialność za drugą osobę i tę chęć dania jej wszystkiego co najlepsze...
Książa jest przewidywalna (nie zaprzeczam), ale ja naprawdę zakochałam się w tej historii (a raczej serii), a motyw Przeznaczonych jest dla mnie bardzo ciekawy.
Bawiłam się niesamowicie czytając tę część. Mogę śmiało powiedzieć, że książka spełniła moje oczekiwania i długo jej nie zapomnę. To jedna z tych książek, które czyta się dla samej przyjemności.
Mnie osobiście bardzo się podobała.
Polecam wszystkim, którzy chcą poczuć tą (jak dla mnie) emanującą dobroć. :)

P.S. Ja już wiem, że na dwóch książkach to się nie skończy :P
Pozdrawiam ciep...