Drugi tom antologii zawierającej myśli o tajemnicy kapłaństwa jest poświęcony zagrożeniu wynikającemu z niewłaściwego zaangażowania się prezbitera w pracę. Posługa kapłańska bowiem jest przede wszystkim „byciem” – najpierw trzeba być świadkiem, potem nauczycielem. Autorzy pragną przypomnieć, że jedynie jeśli posługa wypływa z tego, kim się jest, i tam jest zakorzeniona, można doświadczać, że życie staje się płodne i pośród tych, z którymi się na co dzień spotykamy, rozlewa się Miłość – a tylko ona się liczy. Teksty zaczerpnięte z bogactwa nauczania wielkich postaci są zaproszeniem, by w Roku kapłańskim dzień po dniu coraz lepiej poznawać piękno kapłańskiego powołania.