Jak poranione ptaki

Opowieść biograficzna, której bohaterka jest prosta, wiejska kobieta, wdowa wychowująca samotnie gromadkę dzieci. (...) Z jednej strony bieda i głód. z drugiej zaś - niezwykła pracowitość i codzienny trud. który pozwala zmierzyć się pani Genowefie z wojna, okupacja, z rabunkiem kiem i nie dopuszcza do zagłady rodziny. Jest to relacja prosta, niemal reporterska, rejestrująca fakty z życia, które są przedstawiane bez patosu, egzaltacji czy lirycznego naddatku emocjonalnego. Czas tej opowieści obejmuje trzy rzeczywistości społeczne i historyczne. Okres przedwojenny, gdy śliczna, młoda dziewczyna wychodzi za maż za bogatego chłopa z polskiej rodziny. Później następuje czas samotnej kobiety z dziećmi, prowadzącej gospodarstwo podczas niemieckiej okupacji i wreszcie - dramatyczny okres - wejścia Armii Czerwonej, wysiedlania niemieckich, dawno osiadłych na tej ziemi, rodzin, czas okrucieństwa, gwałtów i głodu. Niezwykła jest ta opowieść o sile przetrwania, opis prostego, niemal fizjologicznego bytowania i stopniowego wychodzenia z nędzy, ratowania dzieci, o matczynej miłości, która się nigdy nie poddaje.