Jedno z moich imion brzmi życie. Rozmowy z tymi, którzy przetrwali piekło wojny

Wojna przynosi chaos, burzy rzeczywistość i rozdziela rodziny. Polacy w czasie II wojny światowej znaleźli się pod różnymi szerokościami geograficznymi i zaznali terroru totalitaryzmów. Dlatego oddaliśmy głos ludziom, którzy doświadczyli grozy tamtego czasu. Przeprowadziliśmy rozmowy z żołnierzami różnych formacji, walczących z niemieckim i sowieckim okupantem od 1 września 1939 roku do – wypadałoby napisać 8 maja 1945 roku, ale dla Polaków wojna tak naprawdę skończyła się wiele lat później. „Skończmy już z tym patosem”. „Spełniłem tylko swój obowiązek”. „Nie byłem żadnym bohaterem”. „Bohaterami są ci, którzy zginęli. Ja przeżyłem”. Tak o sobie mówią nasi rozmówcy. Oni nie lubią, kiedy im się mówi, że są wyjątkowi. Nie uznają historii w wersji czarno-białej. Ich spojrzenie wymyka się utartym schematom. Tym bardziej trzeba to doceniać, bo jest to wartość, która nie tylko wzbogaca naszą wiedzę, lecz także zmusza do myślenia.