Język polski XIV wieku

Dr Mirosława Mycawka jest językoznawcą, adiunktem na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują współczesne słownictwo i frazeologię, język propagandy politycznej, regionalne odmiany polszczyzny oraz historię języka polskiego. Jest autorką ponad 80 publikacji, w tym cyklu studiów leksykalno-frazeologicznych oraz rozprawy pt. Język propagandy komunistycznej w latach 1945-1948 (wybrane zagadnienia). Jest także współautorką Słownika współczesnego języka polskiego pod red. Bogusława Dunaja. Monografia jest poświęcona opisowi ewolucji fonetyki i fonologii języka polskiego oraz wybranych zjawisk morfologicznych w XIV wieku. Podstawę źródłową stanowią zapisy polskich nazw własnych i wyrazów pospolitych, występujące w dokumentach łacińskich. Analiza skupia się na procesach dyferencjacji językowej i zaczątkach integracji, prowadzącej do kształtowania się zalążków polszczyzny literackiej. ?praca Mirosławy Mycawki (?) wypełnia dotkliwą lukę w literaturze historycznojęzykowej. W części wstępnej autorka w sposób wzorowy (zwięzły, zdyscyplinowany, głęboko przemyślany, gruntownie sproblematyzowany i atrakcyjnie sformułowany) omówiła (?) (krytycznie, polemizując z niektórymi tezami i ustaleniami innych uczonych, ale zarazem dając przykład wielkiej kultury polemicznej) szereg fundamentalnych kwestii teoretyczno-metodologicznych językoznawstwa diachronicznego w ogólności, a historii języka polskiego, w tym też dialektologii historycznej, w szczególności. (?) Ta część pracy Mirosławy Mycawki winna stać się obowiązkową lekturą wszystkich uczestników językoznawczych seminariów magisterskich i doktorskich wybierających jako obszar swoich badań językoznawstwo diachroniczne. Warte podkreślenia jest bogactwo materiałowe monografii. Jest ono konsekwencją wyzyskania bardzo obszernego kanonu źródeł. Jak stwierdza autorka: ?Dokumentacja przykładowa pochodzi z ponad dwóch tysięcy dokumentów? (?). Tylko doświadczony historyk języka jest w pełni świadom tego, że za tą obiektywną deklaracją kryje się ogrom mrówczej, benedyktyńskiej pracy, wymagającej najwyższych kwalifikacji i kompetencji filologicznych. (?) Jestem głęboko przekonany, że praca Mirosławy Mycawki znajdzie (?) poczesne miejsce w trwałym dorobku językoznawstwa polonistycznego. z recenzji prof. dr hab. Bogdana Walczaka