Już nie chcę być wiewiórką



Chcemy być sobą!

Ładnych parę lat temu czytałam zbiór baśni dla dorosłych pt. "Jak umierają ptaki" autorstwa Tomasza Teodorczyka. Pośród tekstów znalazła się historia małego osiołka, który marzył o nowych, pięknych kopytkach zamiast wielkich i owłosionych „kloców”. Aby osiągnąć cel wybrał się w długą i trudną podróż do mędrca, który miał spełnić jego życzenie. Chociaż po drodze zaczął nawet doceniać posiadane przez siebie, solidne nogi, bez nich bowiem nie pokonał by niejednej górskiej ścieżki, to ostatecznie nie zmienił zdania. Człowiek spełnił więc jego marzenie i dał mu śliczne raciczki, odebrał mu jednak w zamian piękny głos. Odtąd osły mają delikatne kopyta i okropnie ryczą. Jeden morał z tej historii jest taki, że chcąc osiągnąć marzenia wykorzystujemy to, co już posiadamy i niestety właśnie tego często nie doceniamy. A drugi, że ...