Kitsune. Pradawna magia

Dwie dziewczynki zaprzyjaźniły się i wychowały razem. Jak to możliwe, skoro jedna z nich to tytułowa kitsune, a druga jest niczego nieświadomym człowiekiem? Czy ich przyjaźń przetrwa mimo przeciwności losu?

Na plus zaliczam osadzenie historii wśród japońskich wierzeń i skonstruowanie ciekawej i zaskakującej fabuły. Bardzo podobał mi się wątek Mei, która co rusz natykała się na nowe magiczne istoty. Kappy czy nekomata dotąd były dla mnie bardziej suchymi pojęciami, a dzięki powieści nabrały życia, stały się w mojej wyobraźni czymś nowym pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem. Dobrym rozwiązaniem również było ukazanie wydarzeń z dwóch perspektyw.

Co do mnie w ogóle nie trafiło? Relacje pomiędzy bohaterami jakoś mi się nie kleiły, a rozmowy wydawały się trochę sztuczne. Wielu decyzji nie rozumiałam, o uczuciach postacie więcej mówiły, niż je faktycznie okazywały. Według mnie lepiej, kiedy czytelnik sam wpadnie na to, co się między bohaterami rozgrywa w sferze emocjonalnej, wywnioskuje to z kontekstu. Podejrzewam, że młodszy czytelnik, który jest właściwym odbiorcom powieści, odbierze to inaczej niż ja i być może wcale nie będzie mu takie rozwiązanie przeszkadzać.

W czasie lektury przypomniał mi się inny tytuł wydawnictwa Papierowy Księżyc, gdzie również bohaterowie wędrują i odkrywają po drodze otaczający ich magiczny świat. "Drogę do Wyraju" i "Kitsune" można spokojnie sprezentować w duecie komuś, kogo pasjonuje fantastyka i kto chciałby spędzić czas...

Dwa różne światy. Dwie różne dziewczyny - kapłanka i przyszła uzdrowicielka. Przyjaźń ponad wszystko? Los jest przewrotny i wystawia to uczucie na test, podczas gdy świat podąża w stronę chaosu. Równowaga pomiędzy życiem śmiertelnych a pradawną magią zostaje zachwiana. Nadchodzą trudne czasy. Jak poradzą sobie w tym świecie obie dziewczyny, które nie mają pojęcia o zagrożeniach, które mogą na nie czychać?

Czytając sam opis liczyłam na dobrą książkę i muszę przyznać, że autorka mnie nie zawiodła. Książka ma 359 stron, których kompletnie nie odczułam. Szybko i lekko mi się tą książkę czytało. Ogólnie bardzo mi się spodobał sam pomysł na fabułę i jego oryginalność. Pojawiają się magiczne istoty z japońskiego folklory, co bardzo mi się spodobało. Również jest słowniczek z tyłu tych istot, które pojawiają się w książce, przez co gdy nie pamiętamy co to za istota łatwo nam jest sprawdzić. Bohaterowie są dobrze wykreowani. Wydarzenia poznajemy z perspektywy Hany i Mei. Podczas tej podróży można zaobserwować zmiany jakie zaszły w nich. Stały się bardziej dorosłe i zrozumiały co chcą robić w życiu. Łączy ich piękna prawdziwa przyjaźń, której nie sposób jest zerwać. Akcja książki jest spokojna, ale nie przynudza. Nie ma jakiś mrożących w żyłach krew scen czy zaskakujące, niespodziewane momenty. Można niektóre rzeczy samemu przewidzieć. Choć powiem, że samego zakończenia czyli tego jak bohaterki los pokierował nie przewidziałam, a liczyłam na coś innego. A...

"Kitsune" @agnieszkazietarska to moje pierwsze spotkanie z autorką. Czy udane? Nawet bardzo, to kolejna dla mnie nowość bo ja rzadko nawet w liceum sięgałam po polską fantastykę, cieszę się że to się zmienia i że trafiam na tak dobre książki. Fabułę poznajemy przez dwie główne bohaterki: Hana to przyszła uzdrowicielka, która ma przejąć obowiązki po swoje matce. Mei jest kitsune która sprawdza swoje życie za murami świątyni. Te dwie kobiety nie miały prawa się spotkać a tym bardziej zaprzyjaźnić. Jednak razem w trójkę tworzą niesamowite trio tak różne a jednak tak bliskie sobie nawzajem.

"Prawdziwa przyjaźń nie zna żadnych granic. Jest silniejsza niż czas czy odległość"

Polubiłam bohaterki choć czasami miałam problem by określić ich relację, akcja toczy się wartko a fabuła jest bardzo ciekawa, wydarzenia wciągają a do tego motyw podróży jest pełen nawiązań do mitologii japońskiej. Jednak najciekawsze jest poznawanie naszych bohaterek, w końcu wyruszają daleko od swojego miejsca zamieszkania i odkrywają nie tylko świat ale siebie same. To co mi się nie podobało to postać Rena a właściwie jak w pewnym momencie z ciekawego bohatera odszedł na dalszy plan. Wątek romantyczny też był dla mnie za szybki i było go dla mnie za mało, chciałabym by był bardziej rozwinięty. Jednak to z pewnością książka do której wrócę z przyjemnością i jeszcze raz wyruszę z dziewczynami w poszukiwanie pradawnej magii i magicznych istot.

Lubicie mitologię japońską? 🌸

Agnieszka Ziętarska stworzyła świat, w którym przez brak wiary i zachłanność ludzi jest coraz mniej magii. Demony próbują wziąć sprawy w swoje ręce i przywrócić dawny porządek.

"Kitsune. Pradawna magia" pozytywnie mnie zaskoczyło. Motyw drogi, za którym zbytnio nie przepadam był dla tu całkiem przyjemny, co może być zasługą lekkiego stylu autorki i wyważonej dynamiki zdarzeń. O magii dowiadujemy się tyle ile trzeba. Z niecierpliwością czekałam na pojawienie się kolejnych stworzeń znanych z japońskiej mitologii.

Bardziej polubiłam sie z Mei, strażniczką świątyni, choć uzdrowicielka Hanna zdecydowanie zasługuje na podziw za bycie oddaną przyjaciółką. Spodziewałam się historii trojga przyjaciół i tu nie do końca podobało mi się jak został potraktowany jeden z bohaterów - bardzo zepchnięty na drugi plan, w pewnym momencie przestaje już być istotny. Ważniejsze od relacji między Hanną, Mei i Renem, były dla mnie motywy poszukiwania swojego celu w życiu, poświęcenia, akceptacji tego kim się jest i uświadamiania nnym ich wartości.
Zakończenie trochę złamało mi serducho, mimo że się go spodziewałam.

Dziękuję @papierowyksiezyc za możliwość zapoznania się z tą przyjemną historią 😉