Opinia na temat książki Kłamca. Cyngiel niebios

Któż z nas nie kojarzy Lokiego. Jeśli nie z nordyckich mitów, to przynajmniej z filmów Marvela. Jego imię obiło się o uszy nawet najbardziej zatwardziałych laików. Ale ale... oto wchodzi na scenę zupełnie nowa wersja Lokiego, która z giwerą w dłoni i zastępami anielskimi za plecami, wyrywa się z więzienia, które zgotowali mu Asowie i idzie w świat wykonywać pracę dla Pana. Tak, Boga jedynego. Bo innych bogów jego aniołowie zabijają i niszczą niczym puch marny.

Loki stworzony przez Ćwieka to ironiczna i inteligentna postać, która za nic ma konwenanse i zasady. Jak na patrona kłamstw przystało, łże z grubej rury i mimo, że czasem porządnie mu się obrywa, praca cyngla niebios wydaje się jakby skrojona właśnie dla niego. Moja sympatia do mitologicznego Lokiego może mieć tu coś na rzeczy, ale wpadłam po uszy. Loki Ćwieka to kawał dobrze napisanej postaci.

Świat aniołów, które klną i mordują to nie nowość w literaturze, ale jest na tyle świeży, że po prostu ciekawiło mnie, cóż pierzaści wraz z nordyckim bogiem zmalują w następnej kolejności. Mamy więc egipskich bogów, których trzeba usadzić, samobójców, wierzycieli - a dla każdego z nich Kłamca wymyśla skomplikowany plan, w którym przydaje się niejednokrotnie magia iluzji i spryt.

Jedyną rzeczą, która trochę mi zgrzytała, to styl. Mało opisów, dużo dialogów, prosta konstrukcja - niby nic, nie psuje odbioru książki, nadaje specyficznego klimatu, jednak gdzieś z tyłu głowy drapało trochę.

Książka ma formę opowiadań, czasami bardzo krótkich, ale właśnie ta forma świetnie się sprawdza. Są one wypełnione akcją, zabawne, brutalne, napisane z werwą, pokazujące w świetny sposób przewrotny umysł boga kłamstw.

I teraz powinien zabrzmieć utwór zespołu Týr - Lord of Lies. Pasowałby idealnie.