Kobiety, o których myślę nocą

Całkiem niedawno udało mi się wyruszyć w inspirująca podróż, literacką podróż...

Narratorką tej powieści jest 44-letnia kobieta wyruszająca śladami płci pięknej, by szukać jeszcze większej inspiracji i motywacji. Jak zaznaczyła we wstępie jest to nie tyle opowieść o kobietach, ale i wszystkich podróżach, w które odważę się wyjechać lub nie.

Podzielona na trzy główne rozdziały: Afryką z Karen Blixen, Odkrywczynie oraz Artystki, przy czym rozdział pierwszy podobał mi się najbardziej. Dostajemy w niej mikro biografię 10 niezwykle inspirujących, odważnych kobiet, stanowiące samoistny zastrzyk endorfin. Autorka zebrała historie, anegdoty, listy, relację z podróży zaplotła z nich gobelin, przędzą która spoiła nocne kobiety nićmi wybiegającymi poza historię i ponad pojedyncze kontynenty. W przebłyskach chwil widzimy Karen z lornetką przy twarzy wpatrzoną w bezkres sawanny, Isabellę czuwającą na zapchlonej tatami w górskiej japońskiej wiosce, Mary kąpiącą się w rzece pośrodku buszu, gorączkującą Idę, pełną sił Alexine sunącą wzdłuż brzegów Nilu - to one podróżniczki i odkrywczynie zrobiły na mnie największe wrażenie.
Gdybym miała wystawiać oceny z podziałem na rozdziały to ten dotyczący Karen Blixen otrzymałby zasłużone 10/10. Dla mnie ta książka mogłaby zakończyć się na kobietach - odkrywczyniach, podejmujących próby odnalezienia sensu w podróży zwanej życiem. Dalej już nie było aż tak emocjonująco.

To proza ba wskroś osobistą, przetykana myślami,...