Opinia na temat książki Kołysanka

Co wspólnego mają ze sobą Fryderyk Chopin, Karol Godula, Aram Chaczaturian i Jakub Kania? Ano to, że pojawiają się w jednej książce Macieja Siembiedy.
Czytając tę książkę momentami nie wiemy gdzie kończą się fakty, a gdzie zaczyna fikcja. To specyficzny sposób przedstawiania fabuły przez tego autora.
Biorąc do ręki tę powieść miałam świadomość, że z jednej strony będzie ona dla mnie świetną rozrywką, ale z drugiej strony też lekcją historii jakiej jeszcze nie poznałam.
Jako Ślązaczka z pochodzenia przyznam szczerze, że nie jest mi obce nazwisko i legenda odnoszące się do Karola Goduli, dlatego miło mi było ponownie o niej poczytać, tym bardziej, że sprytnie została ona wpleciona do fikcyjnej fabuły.
Jakub Kania to mężczyzna, który wydaje się być z krwi i kości. Czy przystojny? Nie mnie to oceniać, z pewnością wielu paniom będzie się podobał szczególnie jego dość zarozumiały charakter, wnikliwość w szukaniu detali sprawy i dość ciekawe podejście do tego czego się w danej chwili podejmuje.
Ta książka jest nie tyle wciągająca od pierwszej strony, co po prostu stanowi dobrą lekturę i ciekawy kąsek zarówno dla miłośników kryminału jak i historii.
Myślę, że niewielu jest autorów, którzy potrafią tak zgrabnie łączyć fikcję z faktami historycznymi, Siembieda to potrafi, o czym przekonałam się czytając inne jego książki. I nie ukrywam, że odkąd wpadła w moje ręce pierwsza książka, której bohaterem jest Jakub Kania, to z niecierpliwością wypatruję kolejnych.
Dla koneserów muzyki klasycznej z pewnością wątek kołysanek okaże się wyjątkowo interesujący, a czy wiemy dokładnie ile takich utworów i przez których kompozytorów zostało napisanych na specjalne zamówienia prywatnych i bogatych melomanów?
Świetnie zbudowana intryga będąca ciekawym połączeniem powieści kryminalnej, historycznej i obyczajowej, to z pewnością wielki plus dla całości fabuły.
A zakończenie? No, tutaj to już mogłabym dać medal, chociaż powinnam się już przyzwyczaić do tego, że w książkach tego autora nie ma przewidywalnych zakończeń.
Lekkie „pióro” autora sprawia, że książkę czyta się jednym tchem, a dla czytelnika, który nie ma jeszcze książek Macieja Siembiedy mogę powiedzieć jedno: nuda ci z całą pewnością nie będzie zagrażała. Tutaj każdy znajdzie coś dla siebie bo mamy i sensację i historię, wątki kryminalne i obyczajowe, a nawet odrobinka romansu, a wszystko to splecione lekkością pióra z domieszką taktownego humoru.
Po przeczytaniu tej powieści zapragnęłam zobaczyć na własne oczy pałac w Kopicach, albo to co z niego pozostało. Z pewnością poznanie historii jego właścicielki będącej nawet nazywanej Kopciuszkiem z Kopic, słynnej na Śląsku Opolskim Joanny Gryzik, późniejszej hrabiny Joanny von Schlaffgotsch i jej opiekuna Karola Goduli to coś fascynującego.
Takim dodatkowym „smaczkiem” w powieści jest opisana relacja dwóch skłóconych ze sobą rodzin: Kern i Gawryluk.
Bohaterowie są wykreowani z dużym poczuciem indywidualności i niektóre postacie nieźle mnie irytowały (ale to właśnie plus dla powieści), a sam Jakub Kania… no cóż można go polubić mimo jego wad.
Trochę nie mogłam zrozumieć obecności w powieści Arama Chaczaturiana i jego powiązania polityczno-wojennego, ale może nie czytałam zbyt dokładnie, albo nie skojarzyłam pewnych informacji tak jak tego sobie życzył autor.
Polecam tę książkę dla czystego relaksu, ale i dla uzupełnienia wiedzy historycznej. Znajdziecie tu wszystko co składa się na dobrą powieść: jest kryminał, w który wpleciona jest tajemnica odnosząca się do skomplikowanych faktów historycznych, jest ciekawa historia rodzinna i wiele wątków, które z pewnością zainteresują wielu czytelników.