Opinia na temat książki Koszmarne przebudzenie

Depresję poporodową może mieć każda kobieta, również ta, która wyczekiwała długo macierzyństwa nie tracąć nadziej na spełnienie. Taki stan nie jest świadectwem odrzucenia dziecka, ale totalnego zagubienia emocjonalnego, nieradzenia sobie w nowej sytuacji. Piętrzące się niepowodzenia kobiety w roli matki to czasem tak głęboki dramat, że może zakończyć się katastrofą.
Szeroko potraktowany temat emocjonalnych zmagań bohaterki, co daje możliwość wczucia się w sytuacje, nawet jeśli samemu nie przeżyło się podobnych doświadczeń. Żeby zrozumieć dalszą część książki, jak i cały jej wydzwięk trzeba skupić się na początkowej fazie, a i tak, jak widzę po opiniach innych, lektura była dla niektórych nudną przeprawą. Jeśli kogoś zainteresował jedynie wątek zaginięcia dziecka niech się uzbroi w cierpliwość i dobrnie do drugiej części książki lub sobie oszczędzi, bo będzie tylko wyczekiwać chwili kiedy to nastąpi, a nie to jest celem samym w sobie u Noonan. Autorka chciała tu nakreślić społeczny problem często bagatelizowany nawet przez lekarzy, czyli traumę w jakiej znajdują się tysiące kobiet po porodzie. Jest to przekaz niełatwy i z pewnością nie dla każdej kobiety zrozumiały, a uważam, że zadanie zostało spełnione i to pierwsza książka obyczajowa, która tak wnikliwie nakreśla problem.
"Koszmarne przebudzenie" to dramat psychologiczny, a nie pogoń za sensacją, choć ta ma tu swoje odbicie i nadaje tempa podczas poszukiwań dziecka. To przede wszystkim książka o macierzyństwie, wszelkich niedolach i radościach z nim związanych. Autorka uświadamia jak mogą wyglądać dni młodej matki przytłoczonej realiami życia. Jak to jest czuć się na tyle wyalienowaną w życiu rodzinnym i nie móc nawet nawiązać kontaktu z własnym upragnionym dzieckiem? Życie w zaklętym kręgu frustracji i obwiniania się.
Przejmująca lektura.