Opinia na temat książki Krew elfów

Intryga jest prosta, a przynajmniej początkowo taka się wydaje. Wiedźmin odnajduje księżniczkę Ciri, cudem ocalałą z rzezi Cintry, i ukrywa ją w Wiedźmińskim Siedliszczu. Z czasem okazuje się, że dziewczynki poszukują nie tylko słudzy Nilfgaardu, którego władca odebrał jej tron. Lista jej wrogów stale się wydłuża. Wiedźmin ma zaś pełne ręce roboty, bo wychowywanie dzieci zdecydowanie nie jest tym, co wiedźmini potrafią najlepiej:) Wzywa więc na pomoc czarodziejkę Triss, a potem Yennefer...
Równolegle do wątku głównych bohaterów rozgrywają się polityczne gierki, w których stawką są nie tylko ziemie należne Ciri, lecz także pokój na całej Północy. I to właśnie bezlitosna walka o władzę zadecyduje o dalszych losach dziewczynki i jej przyjaciół. Ile warte jest życie jednego dziecka w porównaniu z przyszłością całych królestw? Im dalej zagłębiamy się w powieść, tym więcej znaków zapytania się pojawia. Kto naprawdę zagraża Ciri i Geraltowi?
Krew elfów to ponownie bardzo dobra książka – cudowny język (nie czepiam się wulgaryzmów, bo wyobrażacie sobie brodatego krasnoluda mówiącego – „o jejku jej”?), świetnie wykreowani i autentyczni bohaterowie oraz historia, którą chce się zgłębić, a wszystko to okraszone wspaniałymi detalami - zrozumieniem natury ludzkiej, poczuciem humoru i niezwykłymi sceneriami, które wyobrażamy sobie z niekłamaną przyjemnością.