Opinia na temat książki Królowa niczego

Dzisiaj przedstawiam Wam ostatnią recenzję trylogia, która wywołała we mnie dużo emocji. Miło scedziłam czas na czytaniu jej. I jestem pewna, że w najbliższej przyszłości sięgnę po nią ponownie.
ude na wygnaniu pomaga istotą z Elfhame. Mieszka z siostrą. Po jednej z misji, w mieszkaniu spotyka swoją bliźniaczkę Taryn. Dziewczyna żyje w świecie elfów. Aby pomóc siostrze, podając się za nią, wyrusza na ziemię, z której została wygnana. Madok myśląc, że ratuje Taryn, porywa ją do obozu, gdzie planują zamach na Najwyższego Króla.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Jak już wspomniałem przy 2 tomie — mam po niej ogromny kac książkowy. Ciągle siedzi mi w głowę. A po przeczytaniu już planowałam reread. Naprawdę ogromnie polecam przeczytać. W historii występuje motyw #hatelove tylko, że dopiero da się go dokładne zauważyć od 2 części. Zachwycam się dalej tym jak okładki, wpasowują się w treści książki przy czy wyglądają bosko. W dalszym ciągu nie mogę się napatrzeć grafikami przy numerach rozdziałów.
Szczerze to po przeczytaniu nie wiedziałem co mam ze sobą zrobić. Chciałam więcej! To nie mogło się już zakończyć. Nie będę kłamać, że na tej części najwięcej płakałam.
Cardan jest cudowny Jude tak sama a droga, którą przeszli, aby móc być razem była wyboista. W tej części moim zdaniem była najważniejsza ich szczera rozmowa. Wyjaśnili sobie w końcu swoje uczucia oraz nieporozumienia, które między nimi zaszły.

“Może to nie takie straszne, kiedy ktoś pragnie być kochany, nawet kiedy nie jest. Nawet jeśli sprawia ból. Może bycie ludzką istotą nie zawsze oznacza słabość.”