Królowa niczego

Powiem szczerze, że nie spodziewałam się, że tak bardzo się do tej serii przywiąże. Okrutny Książę sprawił, że historią Holly Black się zaintrygowałam, "Zły Król" sprawił, że zdecydowanie się wciągnęłam, ale po "Królowej Niczego" mogę powiedzieć, że uwielbiam tę serię. I zdecydowanie zyskuje ona jako trylogia.

Największą wadą jest chyba jedynie to, że mamy mniej barwnych opisów (np. jedzenia czy strojów). Zastąpiły to dosyć przydługie i nudnawe opisy przeżyć wewnętrznych bohaterki, które mało wnosiły do akcji. Ona po prostu pół książki się zamartwiła. Fakt, trochę straciła na charakterze, ale nie dziwię jej się, patrząc na wydarzenia, to nie była sztuczna zmiana charakteru.

Pojawiło się za to więcej akcji i to żwawej akcji. Każdą stronę czytałam z zapartym tchem, czekając na kolejne wydarzenia. Tak jak i w poprzednich opiniach, nie mogę nie wspomnieć o rozwoju postaci, jaką jest Cardan. Zdecydowanie to moja ulubiona postać i dobrze, że dostał wyjaśnienie dla swoich niektórych dziwacznych zachowań. Zdecydowanie też godnie zaczęła zachowywać się Nicassia.

Więcej czasu antenowego dostała Taryn, która również widocznie zaczęła działać bardziej racjonalnie. Pojawiło się kilka nowych postaci i wiele powróciło, byśmy mogli lepiej je poznać. Zdecydowany plus tej części, w drugim tomie niektóre osoby zostały zepchnięte całkowicie na tło.

No i na koniec - fabuła. Było momentami przewidywalnie, ale cała historia jest niezła. Może niestety, z ocze...

Cała seria była dla mnie na poziomie 7 i z ostatnim tomem trylogii nie może być inaczej, chociaż tutaj ta 7 jest trochę... naciągana.

W trzeciej części zdecydowanie najwięcej się dzieje - w poprzednich mieliśmy czas na poznanie bohaterów, tutaj głównym plusem jest to, że non stop jest jakaś akcja. Na pierwszy plan wychodzą także bohaterowie, którzy jak dotąd byli trochę w cieniu i mamy okazję ich bliżej poznać.

Mimo że niekoniecznie podobało mi się w jaki sposób autorka rozwinęła wszystkie wątki to uważam, że jeśli ktoś lubi ten typ fantastyki to warto przeczytać trylogię Okrutnego Księcia. Nie jest cukierkowa, a bohaterowie nie są zero-jedynkowi (co często bardzo nie podoba mi się w podobnych książkach).

Trochę wydaje mii się, że Jude w tej części zabrakło tego za co ją polubiłem - tej butności i odwagi, którą mogłem obserwować w ostatnich dwóch częściach.

Zakończenie mnie trochę rozczarowało - samo domknięcie wątku głównego odbyło się w dokładnie taki sposób w jaki przewidywałem, ale mimo to myślałem, że będzie jakiś efekt WOW, który sprawi, że ta książka zostanie ze mną na dłużej. Niestety go nie było, więc podejrzewam, że za jakiś czas, nawet biorąc pod uwagę, że pozostawiła po sobie dość dobre wrażenie, nie będę jej szczególnie wspominał.

Czy sięgnę po inne książki autorki? Zdecydowanie tak - podobał mi się w nich świat w którym osadzono bohaterów, więc czekam na kolejne pomysły Holly.

Nie wiem czy czytelnicy zwrócili uwagę na to jak wymowne są wszystkie okładki książek Holly Black. W szczególności cyklu Okrutny książę”. Jeśli na pierwszą nie do końca zwróciłam uwagę to druga a co za tym trzecia mówią wszystko o wydarzeniach zawartych w czytanych tomach.

"Królowa niczego" to trzecia część wspomnianego cyklu. Z naszą bohaterką Jude stykamy się w tym tomie, gdy pomieszkuje u siostry Vivienne w "ludzkim" świecie. Na życie zarabia wykonując prace zlecone przez elficki ludek. Niekoniecznie są to czyny szlachetne. Po jednej z takich oto "misji", po powrocie do domu zastaje w nim swoją siostrę bliźniaczkę - Taryn, która prosi ją o pomoc. Ma ona polegać na tym, że na "chwilę" dziewczyny zamienią się swoimi "rolami". Jedna będzie udawała drugą. Czy plan się powiedzie i co się wydarzy w tej części? Jak potoczą się losy rodzeństwa? Co będzie miał do powiedzenia Cardan? Przeczytajcie sami. Myślę, że fani na pewno się nie zawiodą i tak jak mi trudno im się będzie przyzwyczaić do faktu, że to już koniec.

Tytuł : Królowa niczego
Autor : Holly Black
Wydawnictwo : Jaguar
O książce : Jude, wygnana królowa elfów, przebywa w świecie śmiertelników, w którym ima się wszelkich "prac". Mieszka wraz ze swoim elfim rodzeństwem - Vivienne i Dębem.
Gdy pewnego dnia do ich domu w śmiertelnym świecie przybywa siostra bliźniaczka Judę - Taryn, ta od razu wie, że będzie czegoś chciała, jednak nie spodziewa się, aż takiego wyzwania. Po wysłuchaniu siostry, postanawia jej pomóc i udać się do świata elfów - do królestwa Elfhame, udając Taryn.
Jak dla mnie, to długo nic ciekawego się nie działo. Tak do połowy książki. Dopiero od momentu ponownego spotkania z Najwyższym Królem Cardanem w sali bankietowej, kiedy wszyscy wiedzieli, że to Jude, sytuacja mnie zaciekawiła i nabrała rozpędu, co zdecydowanie było na plus dla historii. Ale to co się działo później, to było trochę jak rollercoaster. Takie zwroty akcji na koniec, że szok. I muszę przyznać, że jak już zaczęło się dziać, to do końca został utrzymany poziom.

,,Królowa niczego” to trzecia i zarazem ostatnia część trylogii. Gdy skończyłam czytać drugą część czułam niedosyt, byłam zdenerwowana zakończeniem i już kolejnego dnia sięgnęłam po ostatnią część. Od pierwszych stron czułam jakby książka była napisana specjalnie dla mnie, nie było tam nic co by mi się nie podobało, niczego bym tam nie zmieniła, dlatego jest moją ulubioną częścią.

Jude po wygnaniu z Elfhame próbuje zaaklimatyzować się w świecie ludzi, znudzona dziewczyna dla chęci zarobku i wyrwania się z monotonnego spędzania czasu przed telewizorem przyjmuje zlecenia od pewnego elfa.

Gdy Jude wraca ranna z jednego z najtrudniejszych zleceń zastaje w mieszkaniu Taryn – jej siostrę bliźniaczkę, która przyszła błagać ją o pomoc. Jude by ocalić siostrę udaje się do Świata Elfów mimo grożącej jej kary śmierci, lecz interesuje ją tylko możliwość spotkania z Najwyższym Królem, ponieważ tęskni za nim, a ta tęsknota jest otchłanią bólu.

Cardan nie jest głupcem i od razu zdaje sobie sprawę, że to Jude pojawiła się w pałacu zamiast swojej siostry bliźniaczki. Po dość krótkiej rozmowie dziewczyna uświadamia sobie, co wymyślił chłopak i, że już dawno mogła wrócić z wygnania, jednak nie potrafiła tego rozszyfrować, niestety nie ma nawet czasu porozmawiać o tym z chłopakiem, ponieważ w Elfhame wybucha wojna, w której stawką jest przetrwanie królestwa, oraz los Jude i przyszłość następcy tronu.

Jak Jude poradzi sobie w roli Najwyższej Królowej? Czy ...

Dzisiaj przedstawiam Wam ostatnią recenzję trylogia, która wywołała we mnie dużo emocji. Miło scedziłam czas na czytaniu jej. I jestem pewna, że w najbliższej przyszłości sięgnę po nią ponownie.
ude na wygnaniu pomaga istotą z Elfhame. Mieszka z siostrą. Po jednej z misji, w mieszkaniu spotyka swoją bliźniaczkę Taryn. Dziewczyna żyje w świecie elfów. Aby pomóc siostrze, podając się za nią, wyrusza na ziemię, z której została wygnana. Madok myśląc, że ratuje Taryn, porywa ją do obozu, gdzie planują zamach na Najwyższego Króla.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Jak już wspomniałem przy 2 tomie — mam po niej ogromny kac książkowy. Ciągle siedzi mi w głowę. A po przeczytaniu już planowałam reread. Naprawdę ogromnie polecam przeczytać. W historii występuje motyw #hatelove tylko, że dopiero da się go dokładne zauważyć od 2 części. Zachwycam się dalej tym jak okładki, wpasowują się w treści książki przy czy wyglądają bosko. W dalszym ciągu nie mogę się napatrzeć grafikami przy numerach rozdziałów.
Szczerze to po przeczytaniu nie wiedziałem co mam ze sobą zrobić. Chciałam więcej! To nie mogło się już zakończyć. Nie będę kłamać, że na tej części najwięcej płakałam.
Cardan jest cudowny Jude tak sama a droga, którą przeszli, aby móc być razem była wyboista. W tej części moim zdaniem była najważniejsza ich szczera rozmowa. Wyjaśnili sobie w końcu swoje uczucia oraz nieporozumienia, które między nimi zaszły.

“Może to nie takie straszne, kiedy ktoś pr...

 Po raz trzeci i niestety ostatni wracamy do Elysium, brutalnego świata elfów, który tak obrazowo kreuje Holly Black w serii „Okrutny książę”.

Jude, wygnana podstępem z krainy elfów, mieszka wraz z rodzeństwem w świecie ludzi. Niespodziewanie otrzymuje kuszącą propozycję powrotu do Elysium jako swoja siostra bliźniaczka, Taryn. Czy to nie zbyt duże ryzyko? Przecież gdy oszustwo wyjdzie na jaw, Jude grozi śmierć. Jednak chęć ponownego ujrzenia świata elfów i oczywiście Cardana są zbyt nęcące.

Co zastanie na miejscu? Z czym będzie musiała się zmierzyć?

Spiski i podstępne knowania, klątwy i krwawa, bezlitosna walka o władzę. Czy to już zawsze będzie domeną krainy elfów? Jude będzie musiała zmierzyć się z twardym przeciwnikiem, by utrzymać tron. Pokonać klątwę, by odzyskać ukochanego. I wreszcie z samą sobą, by okazać uczucia, które zawsze traktowała jako słabość.

Czy zwycięży w każdej z tych niełatwych walk, czy zostanie z niczym?

Mimo, że autorka przedstawiana jest jako pisząca dla młodzieży, to wierzcie mi, że tak dopracowaną serię fantasy w każdym wieku przeczytałabym z przyjemnością.

Z pewnością będę tęsknić za Elysium, Jude i Cardanem, ale już niedługo ma pojawić się kolejna książka autorki. Liczę, że równie dobra. 

Finałowy tom na szczęście mnie nie zawiódł tak, jak jego poprzednik! "Królowa Niczego" co prawda była jak dla mnie niezłą sinusoidą - początek słaby, środek świetny i koniec znowu średni - to jednak podobała mi się... znacznie bardziej niż "Zły Król". Choć mniej niż pierwszy tom.
Co jednak najbardziej mi przeszkadza w tej książce, to samiutki koniec. Brakowało mi tam rozwinięcia... wszystkiego. Bohaterowie rozwiązali główny problem i nagle kilka dni do przodu, 5 stron i koniec książki. Aż się przez moment zastanawiałam czy wersja, jaką czytam, jest pełna... Miałam tylko takie "co?". Nie wiem czy autorce się spieszyło czy o co chodziło, ale po prostu zabrakło jakiegoś przynajmniej jeszcze jednego rozdziału, gdzie bohaterowie by sobie na spokojnie porozmawiali, wszystko wyjaśnili, byśmy my czytelnicy mogli zobaczyć jakiś mały wgląd w przyszłość... A tu nic. Książka się praktycznie urywa. Pozostawiło to we mnie straszny niedosyt i to nie z tego dobrego rodzaju...
Ale poza tym przez większość książki bawiłam się naprawdę dobrze! Było znów sporo intryg, kombinowania, akcja pędziła... no po prostu super!

Ewidentnie mam problem z tą serią. Im dalej w las, tym gorzej. Takie wrażenie odczuwam, chyba głównie dlatego, że główna bohaterka mnie denerwuje. Jej obsesyjne dążenie do władzy zdecydowanie nie przypadło mi do gustu. Nawet sam Cardan rzuca jej tym razem sarkastyczny komentarz o tym, że mogłaby przyjąć pomoc bez gadania. To tak, jakby Jude na siłę starała się być niezależna. Na dodatek ciągle go okłamuje, nawet w błahych sprawach - pięknie mamy ukazanych śmiertelników. Nie ma co.
No dobrze to trochę sobie ponarzekałam, teraz może parę plusów. Intrygi dworskie dalej są i dalej ze smakiem wprowadzane (choć nie przeczę, powielane z poprzednich części schematy wcale nie zaskakują - czytelnik już wie, że Jude wszystko przejrzy). Rozwój Cardana jest niesamowity, wreszcie chłop dostał charakteru (ale został trochę wykluczony w pewnej chwili...). Taryn dalej denerwuje, ale tym razem wreszcie poznajemy część jej motywów, a Vivi? No cóż... Vivi udało się dostać troszkę charakteru, o którym autorka zapomniała w "Złym Królu".
Zwieńczenie całej trylogii - dobre, choć bez zachwytów.

…Królowa na wygnaniu?...

Wszystko zaczyna się w szaleńczym tempie, kiedy Jude przybywa do zamku, by ratować swoją siostrę. Zostaje porwana, a za tym ciągnie się łańcuszkiem cały bieg zdarzeń.
Tutaj wszystko się finalnie wyjaśnia, ale żeby nie było, nie od razu tak”hop siup”. Żebyście Wy wiedzieli ile się tam najpierw podziać musiało…Dlatego koniecznie przeczytajcie to<3 Porwania, kolejne układy i intrygi, zdrady, niefajne zachowania🙄, i znowuż bardzo niespodziewane obroty spraw😳 No i muszę się przyznać, że momentami płakałam przy czytaniu tego hahash

Czekałam na nią rok czasu, a w chwili, gdy zobaczyłam okładkę, przepadałam całkowicie. Nie wiem jak Holly Black to robi, ale czytając Jej książki, nie jestem w stanie się oderwać, chociażby po to, żeby coś zjeść :D Kolejna, a zarazem ostatnia przygoda poczynań Jude i Cardana sprawiła, że nie chciałam, aby ta seria się kończyła. Co prawda ta cześć, według mojej opinii, nie była tak powalająca, jak wcześniejsza, jednak śmiało stwierdzam, że była bardzo dobra. Czekam na kolejne dzieła tej autorki, które już niebawem zapełnia moje półki.

Książka fajna, szybko się czytało, było w niej kilka zaskakujących momentów, ale w porównaniu do dwóch poprzednich części w moim odczuciu wypada dosyć blado - jakby autorka chciała już koniecznie skończyć serię i nie miała zbytnio pomysłu na zakończenie, które dla mnie było raczej rozczarowujące (nie tyle sam pomysł, bo on jest akurat całkowicie w porządku, co jego opisanie). Mimo wszystko naprawdę warto przeczytać, chociażby dla wartkiej akcji, która rozgrywa się od pierwszych stron aż do samego epilogu. :)

 Jeśli jesteście ciekawi, czy Holly Black trzyma poziom poprzednich dwóch tomów, to powiem że nie. Jest jeszcze lepiej i naprawdę nie mogę uwierzyć, że to tak się skończyło. I to tak epicko. Myślałam, że skończy się podobnie jak w Dworach... Ale nie. Jest 100 razy lepiej jak na mój gust. Jasne jest przepych, ale rozwiązanie całej sytuacji boskie. Książka porwała mnie i przygniotła. Jest fenomenalnym zakończeniem trylogii pełnej intryg i magii.

Kolejna część, kolejne rozczarowanie.

Cudem dotrwałam do trzeciego tomu, ale obiecałam sobie, że sprawdzę o co chodzi w popularności tej trylogii. No i tak wyszło, że kolejny tom mi się nie spodobał :/

Bohaterowie tej serii są mdli, wątki są niedopracowane i jest mnóstwo luk fabularnych. Naprawdę nie wiem jak ta seria mogła zdobyć taki rozgłos. Może z uwagi na ciekawy świat elfów. Sama idea ksiązek i pomysł na nie był całkiem ciekawy, ale jego wykonanie bardzo mnie zawiodło.

Zdecydowanie najlepsza książka w całej trylogii. Po "Złym Królu" nie mogłam się doczekać, kiedy usiądę do ostatniej części (a stała na półce, musiałam tylko zaczekać do wieczora!). Miałam wielkie oczekiwania i nie zawiodłam się. Wspaniale się ją czytało.