Książka, która nie chciała być czytana

Uwielbiam te ciche i spokojne wieczory, kiedy mogę bezpiecznie zasiać w fotelu i rozkoszować się lekturą. Ten wieczór nie odbiegał niczym od pozostałych powolnych wieczorów. Chwyciłam kubek z lemoniadą, chwyciłam książkę i gotowa byłam dać się porwać historii. Ale jakież było moje zdziwienie, gdy po otwarciu książki słowa zaczęły uciekać, chować się, zwijać, gubić i robić sobie ze mnie żarty. Uderzyłam pięścią w stół i stwierdziłam, że nie! Ja się nie poddam, przeczytam cię książko, chociaż nie wiem jak bardzo byś tego nie chciała! Już cię prawie mam! Ahh, znów mi słowa uciekły i litery zmieniły kolejność. I na dodatek zjadły moje ciastko! Dobrze, że kot jest bezpieczny. Walczyłam z nią przez chwilę, nie dałam się podejść i jakież było moje zdziwienie, gdy przewracając ostatnią stronę śmiałam się jak dziecko. Tak, tak, wiem, to wszystko brzmi głupio, ale czy mieliście kiedyś do czynienia z książką, która nie chciała być czytana? Nie? No to spróbujcie swoich sił, pogadamy wtedy. 😆

Dość tych wygłupów! Dawno żadna książka nie wprawiła mnie w tak dobry nastrój jak ta. I dawno nie miałam tyle frajdy z jej czytania. Bo koncepcja książki, która nie chciała być czytana jest wprost fenomenalna i angażująca. Wyobrażam sobie te wszystkie dzieciaki nią zachwycone i ich rodziców, którzy czynią magię ją czytając. Chociaż ja, stara baba, zachwyciłam się też niemało, mimo, że to książka przeznaczona raczej do wspólnego czytania dziecka i dorosłego. Ale doceniam jej czar, doceni...

Nie na darmo mówi się, że to, co zakazane pociąga nas najbardziej. Do mnie dzisiaj przyszła właśnie ta pozycja i jak tylko ujrzałam, że na jej końcu było co do niej ostrzeżenie, to od razu z chytrym uśmieszkiem się w nią zagłębiłam.
Przeczytałam historię o tatusiu, który miał właśnie ją przeczytać swojemu dziecku. Jakież było jego zdziwienie, kiedy faktycznie książka robiła co mogła, by jej nie przeczytać! Specjalnie przestawiała litery, by mocno utrudnić czytanie, albo jej słowa były po stronach rozrzucone, by ciężko było zrozumieć co chce nam powiedzieć. W pewnym momencie jej kartki groziły, że się nie otworzą, po czym ostrzegała, że zaraz będzie płonąć! Robiła co mogła, by zniechęcić czytelnika to przeczytania dalszych stron, nawet ukazywała jakieś obrazy szydząc, że i tak nie zrozumiemy o co jej chodzi. Nawet jej słowa zaczęły znikać i sama musiałam z głowy je zastępować, by dalsze czytanie miało sens. To było zaskakujące, bo przecież czytałam ją sama:-) To niewiarygodne jak bardzo jest kreatywna! I nawet ile razy by ją nie czytać, to za każdym razem brzmiała inaczej. Gdybyśmy czytali ją dziecku, to miałoby z niej ogromny ubaw. Nigdy nie jest taka sama, bo brakującymi elementami sprawia, że za każdym razem wychodzi z niej coś innego. Taka książka na każdy dzień i zawsze inna, choć taka sama. Niesamowita pod względem kreatywności i spostrzegawczości. Jedyna w swoim rodzaju, bardzo ją wam polecam🥰

"Książka, która nie chciała być czytana" ma intrygujący tytuł, a jak coś zakazane to z chęcią się sięga. Tak też było tym razem. Na początku nie wiedziałam o co chodzi, ale...

👉 Niespotykanie żywa, krnąbrna i absolutnie magiczna książka stworzona przez pewnego zabawnego jegomościa ze Szwecji Słyszałeś kiedyś o książce, która nie chciała być czytana? Nie? To dobrze. Bo to jest właśnie taka książka. Książka, która jest w stanie zrobić wszystko, co w jej mocy, żeby zostawiono ją w spokoju

👉 Zorientowałam się, że ta książka jest idealna dla dzieci! Mało książek jest na rynku, które są w stanie na dłużej zainteresować dziecko, a ta WŁAŚNIE taka jest! Oprawa graficzna jest piękna, odkrywanie fabuł intrygujące, a dziecko czerpie z tego podwójną przyjemność (testowane na chrześnicy). Bardzo fajna książka, idealna dla rodziców z dziećmi!

Dzięki znajomej miałam okazję wysłuchać tej książki z efektami spcialnymi. Bawiłam się na niej dobrze, rozbawiła mnie, tylko mam wrażenie, że jestem trochę za stara na nią.