Życie karmelitańskie tkwi głęboko swymi korzeniami w tradycji. Oblicze jej jest zdecydowane; znajduje ona najpełniejsze, a zarazem typowe uosobienie w prośbie Elizeusza o dwoistego ducha. Duch bogomyślności, czyli życia wewnętrznego, kojarzy się razem z apostolstwem, czyli życiem czynnym, ale tak, że życie czynne wychodząc z modlitwy, do niej zmierza, szerząc jej znajomość.
Książka o założeniu pierwszych mnichów Jana Neposa Sylwaniusza, Biskupa Jerozolimskiego XLIV (współczesnego św. Augustynowi, Hieronimowi i Chryzostomowi) stanowi to pierwszorzędne źródło ducha karmelitańskiego i dlatego książka ta nie może być dla nas obojętna - jest ona teraz potrzebna, by przyszłe życie, życie odrodzone, spoczęło na istotnie karmelitańskich podwalinach, by wzrastało w duchu karmelitańskim.
Książka o założeniu pierwszych mnichów Jana Neposa Sylwaniusza, Biskupa Jerozolimskiego XLIV (współczesnego św. Augustynowi, Hieronimowi i Chryzostomowi) stanowi to pierwszorzędne źródło ducha karmelitańskiego i dlatego książka ta nie może być dla nas obojętna - jest ona teraz potrzebna, by przyszłe życie, życie odrodzone, spoczęło na istotnie karmelitańskich podwalinach, by wzrastało w duchu karmelitańskim.