Ku ciału post-ludzkiemu. Poezja polska po 1989 roku wobec nowych mediów i nowej rzeczywistości

Rola techniki staje się we współczesnym świecie coraz bardziej istotna, a jej obecność odczuwana jest niemal we wszystkich obszarach egzeystencji. Technika stanowiąca nieodłączny element życia codziennego staje się częścią kultury wysokiej, zarówno jako forma wyrazu artystycznego, jak i artystycznej ekspresji. Zacieranie granic między sztuką a życiem codziennym zaowocowało na obszarze literatury wykształceniem się odrębnego modelu poezji opartej na estetyce nowych mediów. Autorka niniejszej książki bada najnowszą poezję polską (m.in. G. Olszańskiego, J. Podsiadło, D. Sośnickiego, W. Kuczoka, B. Majzela, E. Tkaczyszyna-Dyckiego, M. Barana, M. Świetlickiego) pod kątem przemian, jakim ulega poetycka figura cielesności i umysłu w dobie tzw. syndromu technologicznego, analizując również sposoby poetyckiego obrazowania za pomocą języka i technik właściwych nowym technologiom (kamera wideo, MTV, rzeczywitość wirtualna, Internet, gry komputerowe, SMS, reklama telewizyjna itp.)