Opinia na temat książki Kwietniowe deszcze, słońce sierpniowe

Nie oceniam, bo nie przeczytałam, przejrzałam tylko i stwierdzam, że to nie dla mnie. Liczyłam na jakąś lekką i przyjemną opowieść, moja wina, że źle wybrałam, ale autorka też ma co nieco za uszami, przynajmniej dla mnie. Początek powieści to moment, gdy bohaterka budzi się o poranku - i zaczynają się opisy, ale jakie.... Rzeźbiona rama łóżka otrzymuje całą stronę afektowanych zachwytów, ciąg dalszy nie zmienia się w stylu ani odrobinę:

No nic, próbuję dalej, bohaterka zaczyna się zajmować ogrodem, ponowne szczegółowe opisy, powiedzmy, że daję radę, ale nie, znów mnie osłabiło:

Ciekawostka anatomiczna, gdzie kolana i dłonie mają łokcie? Nie wiem, co to miało być, elegancja? Szukanie na siłę czegoś innego, niż zwykłe stwierdzenie, że ktoś się upaprał? Może bym i zrozumiała chęć uzyskania efektu z górnej półki, ale brak sensu zdecydowanie go psuje. Już widzę, że mi z autorką nie po drodze. To nie tak, że nie lubię opisów, jedną z moich ulubionych lektur jest "Nad Niemnem", w którym opisów jest od groma i jeszcze trochę, ale nie jestem w stanie strawić stylu autorki. Pewnie miał być elegancki, nie potoczny, tylko bardziej wysublimowany - cóż, nie przyswajam, dla mnie jest egzaltowany, nienaturalny i nie pasujący do całości. Całość, którą przekartkowałam, też mi nie odpowiada, nie moja bajka, nie trafiała do mnie kompletnie, więc dałam sobie spokój. Gdyby historia mnie wciągnęła, odpuściłabym tym opisom, gdyby opisy były udane, może przebrnęłabym przez opowieść - jedno i drugie razem kompletnie mi się nie spodobało.