Las zna twoje imię

Hmmm cóż znów dałam się nabrać na sprytnie skonstruowany przez wydawcę opis oraz entuzjastyczne opinie. Jeśli chodzi o mnie to powieść nie jest ani fascynująca, ani mroczna, ani gotycka, ani tajemnicza. 

Początek był nawet dość interesujący, czytałam z ogromnym zaciekawieniem ale w momencie, gdy główna bohaterka wychodzi za mąż i wyjeżdża do Kaliforii cały urok powieści szlag trafia i dostajemy zwykłą, dość nudną obyczajówkę pomieszaną ze śmieszynmi wydarzeniami. Ubawiłam się wyśmienicie gdy nasza bohaterka na pstryknięcie palcem, żeby uratować się od katastrofy finansowej, i to dwa razy, najpierw siłą woli tworzy, sprowadza ropę na swoje ziemie, a potem innym razem już w swojej rodzinnej Hiszpanii tworzy sobie w kopalni wolfram, żeby znów uratować się od plajty i pławić się w luksusach. Do mnie to nie przemawia. 

Szkoda, że autorka tak szybko pozbyła się z powieści jednej z bliźniaczek. Poczułam ogromny niedosyt, można było wątek jeszcze bardziej rozwinąć, przedstawić z perspektywy obu sióstr, ukazać bardziej szczegółowo ich charaktery, co wzbogaciłoby powieść i uczyniłoby ją prawdziwie fascynującą. Takie delikatne zaznaczenie, że Alma nie była wcale taka jak się wszystkim wydawało, cóż było niewystarczające. Z chęcią poczytałabym o prawdziwej jej naturze, bo tych kilka wtrąceń to zdecydowanie zbyt mało. To szybkie pozbycie się z powieści jednej z sióstr moim zdaniem odarło powieść z tego wszystkiego o czym możemy przeczytać w opisie. A dalsza część po...