Latem, o tej samej porze

„Latem, o tej samej porze” autorstwa Annabel Monaghan to idealna książka na wakacje! Lekka, przyjemna, poprawiająca humor, opowiadająca o pierwszej miłości i drugiej szansie. Jest to książka, która z pewnością skradnie Twoje serce!

Muszę przyznać, że powieść ta zauroczyła mnie już od pierwszych stron. Autorka udowadnia, że prawdziwej miłości nic nie jest w stanie przezwyciężyć, a czasami wejście drugi raz do tej samej wody może się bardzo opłacić. Ukazany tutaj motyw drugiej szansy jest cudowny, a pierwsza miłość namiętna, szalona i pozbawiona jakiejkolwiek odpowiedzialności. I to właśnie ta miłość już na zawsze odmieniła życie dwójki głównych bohaterów — Sam i Wyatta.

Wyatt to wiecznie pozytywnie nastawiony facet, a Sam to zagubiona, momentami wręcz rozgoryczona kobieta. Normalnie ta dwójka nie powinna na siebie spojrzeć, nie powinna poczuć tego przyciągania, ale jak to się mówi, stara miłość nie rdzewieje… Dzięki rozdziałom pisanym z perspektywy zarówno Sam, jak i Wyatta mamy możliwość dogłębnie przyjrzeć się ich emocjom, uczuciom i wszystkiemu, co spowodowało, że znaleźli się w takim, a nie innym miejscu swojego życia. Pisząc o bohaterach, nie można także zapomnieć o postaciach drugoplanowych, które nadają powieści powiewu świeżości, żywiołowości i ogromnej dawki humoru. Babcia Sam to mistrzyni, którą pokochałam od pierwszego spotkania. Natomiast jej narzeczonego dosłownie nie znosiłam (dawno nie spotkałam, zarówno w...

Życie Sam wydaje się idealne. Jej narzeczony jest lekarzem, a i ona ma bardzo dobrą pracę. Kiedy jednak wraca w rodzinne strony, powracają wspomnienia dawnej miłości, ponieważ spotyka tam swojego ukochanego z czasów, kiedy była nastolatką.
Autorka stworzyła piękną historię o pełnej pasji młodzieńczej miłości, która zrodziła się z wieloletniej przyjaźni z dzieciństwa. Sam i Wyatt spędzali ze sobą mnóstwo czasu bawiąc się na piaszczystej plaży wśród dźwięku szumiących fal oceanu. Ich uczucie dojrzewało i rozwijało się niczym piękny kwiat, ale niestety w wyniku rodzinnego dramatu ich drogi się rozeszły: Sam została w Long Island, Wyatt wyjechał spełniać swoje marzenia do LA.
Po tym wszystkim Sam i Wyatt nie potrafili ze sobą rozmawiać, a chłopak mimo że nadal kochał swoją dziewczynę, nie potrafił przezwyciężyć w sobie żalu i pretensji, jakże niesprawiedliwie, kierowanych pod jej adresem. Sam tęskniła, nie mogła pogodzić się z jego wyjazdem, milczeniem i niemymi oskarżeniami, od których pękało jej serce. Przez kolejne lata starała się zapomnieć o swoim uczuciu i pogrzebać dawną Sam. Postanowiła stworzyć idealnie zaplanowane życie u boku Jacka, jednocześnie tracąc kontakt ze swoimi prawdziwymi pragnieniami i emocjami.
W powieści Annabel Monaghan zarówno główni bohaterowie, jak i członkowie ich rodzin to ludzie z krwi i kości poszukujący sensu swojego istnienia i tego, co tak naprawdę w nim ważne. Była to dla mnie wspaniała i piękna przygoda, podróż przez meandry...

To już druga książka autorki, która przeczytałam i całkowicie nie żałuję tej kolejnej „randki”. Pani Monaghan zdecydowanie tworzy te lekkie, szybko czytające się historie. To taka książka idealna na zastój czytelniczy (bo nie jest za długa, nie jest rozwleczona), idealna na latko (no bo akcja dzieje się latem), idealna na poprawę humoru (bo znajdziemy tam trochę pozytywnego humoru i pozytywnych postaci), idealna na plażę czy relaksujący wieczór (bo czyta się naprawdę ekspresowo.

Latem, o tej samej porze to historia Sam i Wyatta. Na okresy wakacyjne ich rodziny mieszkały w sąsiadujących ze wobądomach na Long Island. Spędzali ze sobą zawsze dużo czasu, dzielili się przygodami, aż w końcu także doświadczaniem pierwszego zauroczenia, uczucia, miłości. Mieli plany, marzenia, a wszystko roztrzaskało się jednego dnia. Ich drogi się rozeszły, ale krzyżują się po latach w tym samym miejscu. Tylko, że Sam jest zaręczona, a Wyatt skrywa wiele tajemnic. Każde z nich ma za sobą lata pełne cierpienia i budowania siebie i swojego życia na nowo. Czy będą w stanie sobie wybaczyć? Czy będą w stanie ze sobą porozmawiać i wyjaśnić swoje decyzje? Czy uczucie, którym się darzyli przepadło czy może gdzieś jeszcze się tli i pragnie znowu rozgrzać ich serca?

Wyatt jest bardzo pozytywną postacią, której nie da się nie lubić. Przyciąga do siebie chyba tym luzem, swobodą i takim braniem życia takim jakim jest. Co do Samanthy miałam cały czas miesz...

Sam jest poukładaną, młodą kobietą.

Poukładaną aż do bólu, ma nudną pracę, przewidywalnego narzeczonego i przyszłość zaplanowaną w tabelkach Excela. Odwiedziny letniego domu jej rodziców na Long Island przypominają jej o czasach kiedy taka nie była i o mężczyźnie, który złamał jej serce.

Sam i Wyatt jako dzieci byli nierozłączni, przyjaźń i miłość, która ich połączyła wydawała się niemal baśniowa, jednak w prawdziwym życiu rzadko bywa jak w bajce. Rozstanie było bolesne, ale czy gdy zobaczą się ponownie po czternastu latach będą umieli sobie wybaczyć przecież mówi się, że czas leczy rany, ale czy wszystkie?

Latem, o tej samej porze jest jak stara dobra komedia romantyczna, bądźmy szczerzy, nic was tu nie zaskoczy, ale jednak poczytać przyjemnie. Autorka stworzyła ciepłą, uroczą opowieść o wielkiej miłości i przyjaźni. Pełną codziennych problemów i prób poukładania sobie życia, i w tym właśnie tkwi cały urok twórczości Annabel Monaghan, że jej historie są takie rzeczywiste.

Problemy małżeńskie i zranieni nastolatkowie, w których buzujące hormony niosą spustoszenie, próby poradzenia sobie z przeszłością i okiełznania przyszłości, a to wszystko na złotej piaszczystej plaży, u stóp oceanu.

Bez zbędnych ceregieli przyznaję, że bawiłam się świetnie czytając Latem, o tej samej porze, ta książka to dla mnie zdecydowanie kategoria:...

Long Island, plaża, relaks i wieczne wakacje.

Sam ma wszystko, dobrą pracę w Nowym Jorku, cudownego narzeczonego, który jest lekarzem, może lekko sztywnym ale widocznie Sam to odpowiada. Ślub już za chwilę, postanawiają urządzić go właśnie na Long Island, to tam mieści się letniskowy dom rodziny Sam. Wszystko idzie zgodnie z planem gdy na wyspie nie pojawia się Wyatt, jej pierwsza miłość, chłopak który złamał jej serce.

Czy stara miłość nie rdzewieje? Tego można się dowiedzieć po przeczytaniu książki.

Mimo, że już po wakacjach to taka idealna letnia książka, czyta się ją szybko i miło. Sam to dla mnie taka fajna, swojska dziewczyna i ciągle zastanawiało mnie jak mogła sobie znaleźć takiego sztywniaka jak Jack wcale do siebie nie pasowali. Rodzice Sam też super ludzie, wszystko takie właśnie swojskie, jakby to byli jacyś bliscy mi ludzie. Historia bardzo pozytywna, wywołująca uśmiech, taka naraz ale za to jak przyjemny raz, dzieje się tak jak najbardziej lubię, czyli w dwóch przestrzeniach czasowych.

Jeśli lubicie takie lekkie książki, które relaksują i odstresować to polecam.