Opinia na temat książki Lato utraconych

Jeśli komuś podobała się „Wiosna…”, to „Latem…” się zachwyci. A jeśli pierwsza część mu nie pasowała, to sprawiedliwie powinien przyznać, że jest lepiej. Może nie petarda, ale ciekawiej. Krwawa zbrodnia, intrygujące śledztwo, nowe postaci. Konia z rzędem temu, kto wytypuje mordercę. Autorka przeniosła czytelnika w przeszłość, więc nie spotykamy się z emerytowaną panią komisarz Krystyną Lesicką z pierwszej części, lecz czynną zawodowo policjantką, świeżo upieczoną wdową. Bardzo pasowało mi pokazanie toku rozumowania policjantów, jak znalezienie drobnego dowodu może prowadzić do rozwiązania zagadki.
Wydumanym zakończeniem jestem trochę rozczarowana, ale ogólnie czytało się bardzo dobrze, taka sobie przyjemniutka kryminalna rozrywka. Tylko co z ja z „Lata utraconych” będę pamiętać za powiedzmy pół roku?