Opinia na temat książki Lekcja hiszpańskiego

Lekcja hiszpańskiego to książka, która totalnie zachwyciła mnie swoją okładką!

Ada chwilowo nie jest w najlepszej życiowej formie. Została sama z kilkuletnią córeczką, w dodatku, to ona musi wypłacać byłemu mężowi alimenty, bo no cóż, Pan prawnik... Co z tego, że to on znęcał się nad żoną psychicznie i fizycznie...
Los daje jej szansę, 5 miesięcy pracy w knajpie wujka. W Hiszpanii. Tyle, że czeka ją rozłąka z małą Klarą, która zostanie pod opieką babci.
Na miejscu okazuje się, że wszyscy współpracownicy Ady to mężczyźni. Na szczęście łatwo odnaleźć z nimi wspólny język, chociaż Maks zachowuje się czasem jak szowinistyczna świnia 🐷
Poza tym, mieszkając w pokoju sąsiadującym z pokojem Maksa, Ada
zasypia lub budzi się w akompaniamencie jęków zza ściany. Codziennie wydobywających się z ust innej kobiety.
Po jakimś czasie jednak, relacja tych dwojga się zmienia i są sobie coraz bliżsi... Drażnią się i kuszą, zdecydowanie wyczuwa się pomiędzy nimi napięcie!

Już od początku lektury, co jakiś czas na mojej twarzy pojawiał się uśmiech, humor autorki zdecydowanie mi pasuje! :) Styl również jest bardzo przyjemny w odbiorze, co mi się bardzo podobało, to to, że my naprawdę razem z Adą jesteśmy w tej knajpce, poznajemy nowe potrawy i prawie czujemy ich smak i zapach. To nie tylko mało znaczące tło.
Razem z Adą i jej wujkiem Aureliuszem zwiedzamy Calpe i chłoniemy jego urok.

Polski, hiszpański, łamany angielski, czasem trudno się dogadać i kiedy czytam o tym, jak po trzykrotnym powtarzaniu, Lalo na serwetce rysował to co chce powiedzieć, uśmiechałam się. Uśmiechałam się do wspomnień.

Myślę, że ta książka to naprawdę dobry debiut, może odrobinę zbyt przeciągnięty, ale ostatecznie, z chęcią sięgnę po dalszy ciąg :)