Lekcja Pierwsza: Nie przeklinaj dyrektora swego

Zmuszanie kogoś do leżenia spokojnie, gdy jest cały myty (CAŁY), choć ta osoba tego nie chce, to molestowanie? Czy coś jeszcze poważniejszego? Wciąż nie wiem. Trochę było tu różnych zagrań, które zostały pokazane jako coś ok, a zdecydowanie takie nie było. I ze względu na to całość muszę ocenić słabiej, choć bawiłam się super. A teraz mam wyrzuty sumienia 🙃

Dzisiaj bardzo chcę opowiedzieć Wam o jeszcze pachnącej nowością czerwcowej premierze, która rozgrzała moje serduszko. Oczywiście mam na myśli Akademię Uroków, na którą czekałam długo i z utęsknieniem od chwili, gdy Piotr Sokołowski wrzucił na swój profil nowo stworzoną okładkę .

Słowem wstępu powiem, że owa fantastyczna opowieść to dziecko równie młodziutkiego wydawnictwa Wing Person oraz pionier* pewnego specyficznego nurtu fantasy ze wschodu, który w Polsce jest bardzo słabo znany i niedoceniany (niesłusznie moim zdaniem)

Co w tej książce jest takiego wyjątkowego? Przecież zaczyna się jak wiele innych. Niezamożna ale mądra i uczciwa studentka z uwagi na brak czasu zaczyna zawalać egzaminy, grozi jej wydalenie z uczelni, jednak przełożony decyduje się dać jej ostatnią szansę…

Tyle, że nie jest to jakaś tam gramatyka staropolska czy prawo europejskie, to jak tytuł wskazuje Akademia Uroków, a więc i przedmioty są odpowiednie. Adeptka Deya Rite choć wcale się nie stara w nowy semestr wchodzi z przytupem. Kto mógłby bowiem pomyśleć, że jedna klątwa tak odmieni jej do tej pory spokojne i stabilne życie. Może odrobinę nudne i monotonne ale jednak znacznie mniej szkodliwe dla zdrowia.

Autorka powieści Ellen Stellar** nie szczędzi swojej bohaterce zmartwień. Mroczny i tajemniczy dyrektor co rusz sypie jak z rękawa dwuznacznymi ...

Książka, chociaż może nie najwybitniejszych lotów, jest niesamowicie wciągająca, a to się jej chwali. Nie mogłam się oderwać i nie chciałam zdecydowanie dobiegać do ostatnich stron, jako że nie ma po polsku dalszych tomów. Historia Deyu jest nieco naiwna, oczywiście pełna wspaniałych zbiegów okoliczności i pędzi niczym Orient Express, ale ma w sobie coś, że śledzi się ją z wypiekami na twarzy. Zakwalifikowałabym tę powieść do romansu fantasy, bo chociaż mamy jakąś magiczną szkołę, jakieś uroki czy też czarny, to chyba najbardziej skupiamy się na tajemniczym (i przystojnym) dyrektorze, który oczarowuje Dey... a ona za to rzuca na niego urok! Całokształt - podoba mi się pomysł, jak nie wiem co. Miałabym może małe "ale" do bohaterów (i wcześniej wspomnianego mało rozbudowanego świata), ale będę miło wspominać czas poświęcony nad tą lekturą, bo warto.

Wspomnę tylko dodatkowo, że ma duuużo dobrego humoru i wątek kryminalny. Zachęceni?