Lektura uproszczona

Nie od razu polubiłam się z Lekturą uproszczoną. Oswajała się z nią niczym dzikie zwierzę. Trochę trwało nim wpadłam w rytm i dałam się porwać tej szalonej i mocno osobliwej książce.

W sposób odważny obrazuje patologię społeczne kierując wzrok czytelnika na losy czterech bohaterek niepełnosprawnych intelektualnie, walczących zaciekłe o swoje prawa. Kadr zbliżono na problem wykorzystywania takich osób, marginalizowania ich przez społeczeństwo oraz chęci ujarzmienia, zamknięcia niczym w kloszu. Moje pierwsze skojarzenia to powieść Kafki Proces, która w przypadku Cristiny Morales ubrana jest w mocno feministyczne dźwięki. Do tego jest bardziej wulgarna, momentami ordynarna, nastawiona na fizjologię. Ta książka nie trzyma żadnych granic zarówno pod względem stylu, języka jak i samego przekazu. Najmocniej uderzyły we mnie przesłuchania, w których każda z bohaterek w bezpośredniej relacji uzewnętrznia swoje pragnienia i bez skrępowania mówi o swej seksualnosci.

Łaknę takiej bezpośredniej literatury. Polecam ją w szczególności czytelnikom i czytelniczkom nie zamykającym się wyłącznie na jednolite formy powieściowe, z feministycznym pazurem.