Opinia na temat książki Lem. Życie nie z tej ziemi

Do twórczości Stanisława Lema podchodziłam kilka razy i w końcu odpuściłam, chyba troszkę się zrażając. Teraz mam poczucie, że może próbowałam za szybko i nie te pozycje, co potrzeba. Po lekturze książki Witolda Orlińskiego to poczucie nawet się utwierdziło. Okazało się bowiem, że Lem pod płaszczykiem fantastyki opisuje rzeczy realne i straszne, jakie dane mu było przeżyć we wczesnej młodości, a także prawdy uniwersalne, do rozważania których skłoniło go życie w tak absurdalnej rzeczywistości jaką była PRL. Doceniam ogrom pracy jakiego autor dokonał aby rozświetlić te fragmenty życiorysu Lema, do których on nie chciał wracać. Jest jednak kilka wątków, które aż się proszą o rozwinięcie, np. niewiele jest Barbary Lem, która przecież będąc żoną pisarza uczestniczyła intensywnie we wszystkich aspektach jego życia. Na mgnienie pojawia się też postać sekretarza pisarza. Mimo to mogę polecić tę pozycję wszystkim, których fascynuje postać autora "Solaris". Mnie zachęciła do ponownego zmierzenia się z jego dziełami