Letnie marzenie

,,Liczy się tyle, że kiedy zachowujesz się w określony sposób, ludzie tego właśnie od ciebie oczekują. Wtedy ty, chcąc spełnić oczekiwania, podążasz tą drogą, aż nagle okazuje się, że nie znasz innej ścieżki i jesteś uwięziona..."

Jak ja kocham ta serię! Jest to tom trzeci i bardzo nad tym ubolewam. Odwlekałam tą chwilę przeczytania jej tak długo, jak tylko mogłam. Wiedziałam, że jest niesamowita, taka książka z przesłaniem i duszą, która po skończeniu czytania was oplata i pokazuje, że życie wcale nie musi być takie straszne, jeśli tylko jest ktoś, kto nas kocha...
W tej części działo się sporo, zresztą jak zwykle. Summer trenowała na zaból, by dostać się do szkoły baletowej, do której zostały tylko trzy miejsca. Jak to ona, doskonała perfekcjonistka zaniedbała wszystkich dookoła poddając się głodowi. Ilekroć ktokolwiek chciał zwrócić jej uwagę, że robiła źle, od razu odbierała to jako atak. Wciąż wydawało jej się, że jest za gruba, co głos w jej głowie tylko potęgował. Nie dostrzegała nawet delikatnych podchodów pewnego chłopca, który od dawna darzył ją uczuciem. Wszelkie jego komplementy brała jako kpinę z jej osoby. Choroba, która zaczęła ją osaczać sprawiała, że we wszystkich widziała wrogów. Miała pretensje do siostry, że ma chłopaka, który jest dla niej dobry i czuły. Czepiała się przyjaciółki sądząc, że chce dla niej jak najgorzej. Zobaczyła nawet wroga w pewnej ważnej dla niej osobie. Wszystko osaczyło ją na tyle, że kiedy wybuchł pożar ona zamiast ...