Listy z pododdziału

Wcielenie. Izolacja. Nie masz możliwości swobodnego opuszczania pododdziału. Odgradzają cię od telefonu. O internecie możesz zapomnieć. Co pozostaje? Zaczynasz pisać listy. Tkasz je na raty, wydzierasz nędzne ochłapy czasu napiętemu harmonogramowi. Po kątach, po kryjomu. Jedyna łączność ze światem zewnętrznym – list. Klasyczny, papierowy, anachroniczny. Jakby zupełnie nie na miarę XXI wieku. Po przysiędze poprawia się żołnierska dola, łagodnieje rygor. Możesz już wyskoczyć na stałkę, możesz zadzwonić z automatu. Mimo to piszesz dalej. Uporczywie ekspediujesz w świat nieprawomyślne notatki. Nie zunifikowali cię. Powstaje przekaz. Wielobarwny, niereżyserowany, źródłowy. Dokument pełen emocji. Dziennik słany na raty.