Locke Superczłowiek. Tom 5. Zimowa planeta. Część 1

Zapytany o nazwisko Locke odpowiada zwykle "Po prostu Locke...". Prawdopodobnie chciałby on żyć jak zwykły człowiek, może jako rolnik na jakiejś odległej planecie. Jednak jego niezwykła moc, którą posiada wbrew własnej woli nigdy nie pozwoli mu żyć w taki sposób. Locke został uznany za superczłowieka (esper) już wtedy, kiedy ludzkość dopiero zaczynała poszerzać swoje terytorium o inne planety. Ponad 60 opowiadań HIJIRI Yuki obejmuje okres ok. 1000 lat kosmicznych. Na przestrzeni tego okresu Locke walczy o dobro ludzkości. Czasem zakochuje się w nim jakaś piękność, bywa że z wzajemnością, ale Locke uparcie odrzuca to uczucie, mówiąc "Jestem bardzo konserwatywny w stosunkach między kobietą a mężczyzną", albo po prostu: "Jestem o wiele starszy niz wyglądam!" W całej serii wiele jest scen walk pomiędzy "esper" za pomocą telekinezy, teleportacji, wystrzałów energii itd. Jednak czytelnik zapewne odrazu zauważy, że "Locke Superczłowiek" to nie tylko zwykłe opwiadanie SF. Jest to jak gdyby chronologiczny opis historii człowieka w przyszłości. Opisy politycznych utarczek dają do zrozumienia, że pomimo ogromnego postępu technicznego natura człowieka pozostaje niezmienna. Locke zawsze powtarza: "Nie porzucajmy nadzieji!" I zawsze chce walczyć o dobro. Ale nawet on popełnia karygodne omyłki, w wyniku których giną ludzie... Myli się, bo mimo to, że jest superczłowiekiem, jest przecież człowiekiem. Poza tym staje się widoczne, że nie ma w świecie ludzi absolutnego dobra ani zła. Tylko są ci, którzy próbują walczyć i ci, którzy rezygnują...